Το σύνθημα της συνάντησης ήταν «Ούτε γραφειοκρατία, ούτε κεφάλαιο, όλη η εξουσία για την εργατική τάξη» και οι συμμετέχοντες κατέληξαν στο συμπέρασμα, μετά από τις συζητήσεις και την ανταλλαγή εμπειριών, ότι σημαντικό εμπόδιο στην ανάπτυξη των Συμβουλίων των Εργαζομένων είναι η γραφειοκρατία και οι τεχνοκράτες, όπως και η έλλειψη ενός νομικού εργαλείου που θα καθιστά αυτά τα Συμβούλια βασικά όργανα της Λαϊκής Εξουσίας.

Οπως αναφέρεται στην εφημερίδα του ΚΚ Βενεζουέλας «Τριμπούνα Ποπουλάρ», «με μεγάλο ενθουσιασμό τα 30 τραπέζια συζητήσεων, που εμβάθυναν ιδεολογικοπολιτικά, αναγνώρισαν ως σημαντικά εργαλεία ανάλυσης για την εργατική τάξη το μαρξισμό στην πάλη για την απελευθέρωσή της, την ηγεσία του Τσάβες και το σημαντικό ρόλο της στα όσα έχουν κατακτηθεί ως τώρα ενώ, ταυτόχρονα, υπήρξε ομόφωνη καταδίκη της γραφειοκρατίας που υπάρχει στο κράτος ως βασικού παράγοντα που φρενάρει την ανάπτυξη του εργατικού ελέγχου».

Αποφασίστηκε η δημιουργία ενός «Εθνικού Συντονιστικού Οργάνου Εργατικού Ελέγχου» για να προωθήσει με λαϊκή κινητοποίηση στη Βουλή το νέο οργανικό νόμο για την εργασία, όπως και το νόμο για τα Σοσιαλιστικά Συμβούλια των Εργαζομένων, προτάσεις που έχει καταθέσει και το ΚΚ Βενεζουέλας από το 2007, χωρίς να έχει βρει ανταπόκριση ως τώρα.

Επίσης, αποφασίστηκε να αναγνωριστεί η Ενωση Εργαζομένων Βενεζουέλας UNETE ως η ανώτερη ταξική οργάνωση των εργαζομένων της χώρας και να ενταθεί η πολιτική πάλη ιδιαίτερα στο κρατίδιο Μπολίβαρ, όπου βρίσκεται συγκεντρωμένη η παραδοσιακή αντίδραση αλλά και η λεγόμενη Σοσιαλιστική Μπολιβαριανή Δύναμη, που διατηρεί στα όρια της κατάρρευσης σημαντικές βασικές επιχειρήσεις στην Γκουαγιάνα.

Επίσης, αποφασίστηκε ότι τα Σοσιαλιστικά Συμβούλια Εργαζομένων δε θα είναι ανταγωνιστικά με τα συνδικάτα αλλά θα ανοίγουν μέτωπο στον διεφθαρμένο και ρεφορμιστικό συνδικαλισμό. Το Ταξικό Ρεύμα των Εργαζομένων «Κρουζ Βιγιέγκας» (όπου πρωτοστατούν οι κομμουνιστές) είχε σημαντική συμμετοχή στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή της συνάντησης. Για το ΚΚ Βενεζουέλας αυτή η συνάντηση συνιστά «ένα νέο ποιοτικό βήμα για τη συνειδητοποίηση της ανάγκης της οργάνωσης των εργατών ώστε να παίξουν τον ιστορικό τους ρόλο για την προοπτική της οικοδόμησης του σοσιαλισμού».