Οι κατασκηνωτές στη Μαδρίτη συνέχισαν και χθες το βράδυ τη διαμαρτυρία ωστόσο είναι φανερά τα σημάδια εκτόνωσης

Το λεγόμενο κίνημα, «15 Μάη» για «Πραγματική Δημοκρατία Τώρα» που συντονίζεται μέσω διαδικτύου και που πραγματοποιεί συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας από τις 15 Μάη, φαίνεται να αρχίζει να «ξεφουσκώνει», όπως εξάλλου ανακοίνωσε χτες, ο Πάμπλο Πριέτο, ένας από τους εκπροσώπους του. Σύμφωνα με αυτόν «το πνεύμα παραμένει αλώβητο, αλλά η κινητοποίηση έχει κάπως μειωθεί, μετά την ευφορία της αρχής». Οι διοργανωτές είχαν ανακοινώσει πρόσφατα πως η κινητοποίηση στην Πουέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης θα συνεχιζόταν μέχρι την Κυριακή και πως δεν έχει αποφασιστεί ακόμα η συνέχειά της, ωστόσο οι κατασκηνωτές στην κεντρική πλατεία αποχωρούν και προτείνεται διεξαγωγή συνελεύσεων σε πλατείες συνοικιών της πρωτεύουσας και άλλων πόλεων το Σάββατο για να αποφασιστεί τι συνέχεια θα δοθεί.

Το συγκεκριμένο «κίνημα» που εμφανίζεται ως «ακομμάτιστο» και γενικά «ενάντια στους πολιτικούς και στους τραπεζίτες» αντανακλά τη δυσαρέσκεια, την αγανάκτηση και την οργή του λαού - και κυρίως της νεολαίας - για την ραγδαία χειροτέρευση της ζωής, τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης που εκτός των άλλων έχει οδηγήσει σε 5 εκατομμύρια άνεργους. Ωστόσο είναι φανερό ότι τόσο το τσουβάλιασμα όλων των πολιτικών δυνάμεων όσο και η μη σύνδεση με το ταξικό εργατικό κίνημα (που βέβαια στη συγκεκριμένη χώρα είναι αδύναμο) οδηγεί σε έναν προσανατολισμό που λειτουργεί ως «εργαλείο» εκτόνωσης της δυσαρέσκειας, που δε θίγει τα θεμέλια του καπιταλιστικού συστήματος, δημιουργεί αυταπάτες σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης και οδηγεί τον κόσμο στην απογοήτευση. Το κρίσιμο για να έχει προοπτική φιλολαϊκή το κίνημα σε κάθε χώρα, είναι να βάλει στην ημερήσια διάταξη τη ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, οργανώνοντας την πάλη στους χώρους δουλειάς, αλλάζοντας τους συσχετισμούς δύναμης στα εργατικά συνδικάτα, στις λαϊκές οργανώσεις και σε πολιτικό επίπεδο. Ωστε η λαϊκή συμμαχία όλων των εκμεταλλευόμενων να διεκδικήσει τη λαϊκή εξουσία, για την αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι απλά μιας κυβέρνησης και κάποιων πολιτικών εκπροσώπων. Τέτοιες αλλαγές στη συνείδηση ανοίγουν προοπτική και όχι «ξεσπάσματα αγανακτισμένων».