Βεβαίως, δεν είναι όλοι οι δικαστές αυτού του «προϊόντος». Υπάρχουν κι άλλοι που προσπαθούν να αποδώσουν, πράγματι, το δίκιο, χωρίς κόμπλεξ, και χωρίς διάθεση να τιμωρήσουν οπωσδήποτε όποιον σηκώνει κεφάλι έναντι της εξουσίας. Παράδειγμα ο Γ. Μιχαηλίδης - εισαγγελέας της έδρας στο εφετείο της Λάρισας - ο οποίος στην αγόρευσή του, στη διάρκεια της ίδιας δίκης, εξήγησε τους τρόπους που «κινείται» η κοινωνία και τόνισε πως για την κοινωνική πρόοδο οι αγώνες είναι όχι μόνον αναγκαίοι, αλλά και νομοτελειακοί.

Αυτός, λοιπόν, ο εισαγγελέας, που από δημόσιος κατήγορος μεταβλήθηκε ουσιαστικά σε συνήγορο υπεράσπισης του δικαίου των αγωνιζόμενων αγροτών, είναι πράγματι λειτουργός της Θέμιδος, σε αντίθεση με την κυρία πρόεδρο του Εφετείου που θεωρεί «κάλλιον το αυτοκτονείν, του αγωνίζεσθαι»...