Ηταν προφανές ότι οι αποκαλύψεις σχετικά με τον τρόπο ζωής του Εστράντα και τον τρόπο που ασκούσε εξουσία -με τη διαφθορά ενδημικό φαινόμενο- θα προκαλούσαν αν όχι λαϊκή εξέγερση, πάντως σαφή λαϊκή αποδοκιμασία, που εκφράστηκε με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο από τη στιγμή του ξεσπάσματος των σκανδάλων και τελικά, ως φαίνεται, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Ωστόσο υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις περί του ότι η διάδοχη κατάσταση δε θα έχει καμία σχέση με τις λαϊκές προσδοκίες. Η προαλειφόμενη για την Προεδρία Γκλόρια Αρόγιο όσο και το παρόν πολιτικό κατεστημένο στις Φιλιππίνες «παίρνουν γραμμή» κατά βάση από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ η πολιτική τους ελάχιστες αποκλίσεις παρουσιάζει, επί της ουσίας, από εκείνην που ακολουθούσε ο κατά τα φαινόμενα έκπτωτος Εστράντα. Με κορωνίδα την πλήρη υποταγή στις υποδείξεις των ΗΠΑ, που από το 1997 με τη Συμφωνία Επισκεπτόμενων Δυνάμεων είχαν μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι τους. Η αλλαγή προσώπου μάλλον δε συνεπάγεται αλλαγή κατεύθυνσης.