Ο Ν. Παπακωνσταντίνου, βουλευτής του ΚΚΕ, αποκάλυψε τις αιτίες και τους στόχους της σημερινής πολιτικής. Τα κυβερνητικά μέτρα «αντανακλούν τις ζωτικές ανάγκες οργανωμένων κοινωνικών δυνάμεων (σ.σ. των κεφαλαιοκρατών), που είναι υποχρεωμένες να τις υλοποιήσουν. Αν δεν τα πάρουν θα καταρρεύσουν. Είναι υποχρεωμένες να επιδιώξουν να φτωχύνει ο εργαζόμενος λαός. Ειδάλλως, δεν υπάρχει για αυτούς δρόμος ανάκτησης της κερδοφορίας».

Οι κεφαλαιοκράτες ζητούν, επισήμανε, και η κυβέρνηση νομοθετεί «πρώτον, φρέσκα δάνεια, δεύτερον, νέα αφορολόγητα ορόσημα, τρίτον, πάμφθηνο προσωπικό. Αυτά τα έχουν ανάγκη». Συνέχισε διαλύοντας τους ισχυρισμούς ότι η αντιλαϊκή επίθεση οφείλεται στους «κακούς». Είπε, «μπροστά μας δεν έχουμε κάποια λαμόγια. Είναι μια οργανωμένη κοινωνική τάξη. Αποτελείται από "διακεκριμένους" συμπολίτες μας. Είναι οι μεγαλομέτοχοι των επιχειρηματικών ομίλων». Αποτελούν «την κυρίαρχη φιγούρα στα νευραλγικά κέντρα της κοινωνικής παραγωγής. Δεν εργάζονται. Είναι παράσιτα. Ο χαρακτηρισμός δεν είναι ηθικός. Απεικονίζει την κοινωνική - οικονομική τους υπόσταση».

Κατέληξε, σημειώνοντας πως ο προσανατολισμός του αγώνα πρέπει να είναι στο «να αφαιρεθεί η ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα κοινωνικής παραγωγής από αυτή την κοινωνική τάξη. Να κοινωνικοποιηθούν όλα τα μονοπώλια. Να αρθρωθούν μηχανισμοί εργατικού ελέγχου. Να δομηθεί η πολιτική εξουσία με κριτήριο το χώρο εργασίας. Με εκλογή και δυνατότητα ανάκλησης των αντιπροσώπων από τις μεγάλες εργοστασιακές μονάδες. Η τάξη των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου, των εργατών, να αναδειχθεί σε νέα ηγετική δύναμη. Αυτό είναι το διακύβευμα».

Ο Στ. Ξεκαλάκης, εκπροσωπώντας το ΠΑΣΟΚ, παρουσίασε τη σημερινή επίθεση ως μονόδρομο που δεν ανατρέπεται και συνεπώς «αναγκαζόμαστε να στήνουμε τα αναχώματα σε δεύτερες γραμμές άμυνας, διασφαλίζοντας όμως το στρατηγικό ρόλο του κράτους: Τον έλεγχο των τιμολογίων, την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, την προστασία των δικαιωμάτων». Σε απλά ελληνικά, θα πουλήσουν τα πάντα και το κράτος θα παίζει το ρόλο του «ρυθμιστή».

Ο Αρ. Ντινόπουλος, εκπρόσωπος της ΝΔ, παρά τις «αντιπολιτευτικές» επιφυλάξεις του δεν μπόρεσε να κρύψει ότι είναι υπέρμαχος της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων, ενώ ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωτ. Σιώκος, επανέλαβε τη διαχειριστική πρόταση του κόμματός του για επιχειρήσεις που θα έχουν δημόσια λειτουργία και οι οποίες - αν και καπιταλιστικές - θα λειτουργούν τάχα προς όφελος των εργαζομένων.