Associated Press

Τα ερείπια πίσω από το κοριτσάκι είναι από τις συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων

Διογκώνεται μέρα με τη μέρα το κύμα προσφύγων στα νησιά Μολούκα εξαιτίας των συνεχιζόμενων σφοδρών συγκρούσεων ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, οι οποίες μέσα στο τελευταίο δεκαήμερο έχουν προκαλέσει το θάνατο αρκετών εκατοντάδων ατόμων. Οι τελευταίες πληροφορίες περιέγραφαν τα νησιά Χαλμαχέρα και Σεράμ ως τις μεγαλύτερες εστίες συγκρούσεων, ενώ ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν πως περίπου 10.000 κάτοικοι από τα μικρότερα νησιά του συμπλέγματος Μολούκα, Χαλμαχέρα και Σεράμ έχουν ήδη εγκαταλείψει τα σπίτια τους με κατεύθυνση τη σχετικώς ήρεμη πρωτεύουσα των νησιών, Αμπόν!

Ο στρατιωτικός διοικητής της επαρχίας Μαλούκου (στην οποία εντάσσονται τα νησιά), αντιστράτηγος Μαξ Ταμαέλα, δήλωσε πως οι μάχες συνεχίζονταν με σφοδρότητα έως αργά το βράδυ της Τρίτης στο νησί Χαλμαχέρα, προσθέτοντας πως δεν είναι ακόμη σαφές πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον τελευταίο γύρο των συγκρούσεων.

Ετσι, μετά και από τον απολογισμό των τελευταίων ημερών, οι νεκροί από τις λεγόμενες θρησκευτικές συγκρούσεις στα νησιά Μολούκα (έκτασης περίπου 86.000 τ.χλμ) ξεπερνούν από την αρχή του 1999 τους 1.300!

Η αφορμή των αιματηρών συγκρούσεων στις αρχές του '99 δόθηκε από την έντονη λογομαχία ενός μουσουλμάνου οδηγού ταξί και ενός μεθυσμένου χριστιανού στην πρωτεύουσα των νησιών, Αμπόν. Αρκεί όμως ένα τέτοιο περιστατικό να οδηγήσει σε τέτοιες αιματηρές συγκρούσεις; Ορισμένοι κατηγορούν «σκοτεινές» φιγούρες μουσουλμάνων προβοκατόρων που έρχονται στα νησιά Μολούκα από τα μεγαλύτερα νησιά της Ινδονησίας με σκοπό να ανατρέψουν τις πληθυσμιακές αναλογίες ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους. Αρκετοί από τους κατοίκους των νησιών θεωρούν πως οι συμπλοκές διαδραματίζονται σαφώς μεταξύ των ντόπιων μέσα σε ένα περιβάλλον αυξανόμενης βίας. Ομως, ο φαύλος κύκλος της βίας που εστιάζεται στο πεδίο της διαμάχης ανάμεσα σε δύο θρησκείες έχει εντούτοις τις ρίζες του στο κατεστημένο διακρίσεων που έστησαν οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες.

Πριν 500 χρόνια τα νησιά των Μπαχαρικών (Σπάις Αϊλαντς νυν νησιά Μολούκα) ήταν η μοναδική πηγή καρυκευμάτων, των οποίων η αξία υπερέβαινε εκείνη του χρυσαφιού. Γι' αυτό και τα νησιά δεν μπόρεσαν παρά να προσελκύσουν τα λυσσαλέα βλέμματα των Ευρωπαίων εξερευνητών, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση των Ολλανδών που επέκτειναν την ισχυρή επιρροή τους στην περιοχή έως τα τέλη της δεκαετίας του '40, περίοδο που η Ινδονησία είχε ξεκινήσει τον αγώνα της ανεξαρτησίας.

Σ' αυτή τους την προσπάθεια, οι Ολλανδοί στρατολόγησαν χριστιανούς από την Αμπόν, τους οποίους εκπαίδευσαν και χρησιμοποίησαν κατά των υποστηριχτών του κινήματος της ανεξαρτησίας με έδρα την Ιάβα.

Οταν η Ινδονησία κερδίζει τελικώς την ανεξαρτησία της το 1949, οι κάτοικοι της Αμπόν πίστεψαν πως είχαν τα περιθώρια να σχηματίσουν τη δική τους χώρα. Για σύντομο διάστημα πάλεψαν υπέρ της «Δημοκρατίας των Νότιων Μολούκα» προτού νικηθούν το 1959. Χιλιάδες Αμπονέζοι χριστιανοί στρατιώτες που είχαν στρατολογηθεί από τους Ολλανδούς αποικιοκράτες, επιχείρησαν να βρουν καταφύγιο στην Ολλανδία. Από τότε έως τα αιματοβαμμένα χρόνια της 30χρονης και πλέον δικτατορίας Σουχάρτο, κανείς και καμία οργάνωση δεν μπορούσε ανοιχτά να προβάλλει αιτήματα αυτονόμησης ή θρησκευτικής ανεξαρτησίας. Με την πτώση του δικτάτορα Σουχάρτο, οι «ασκοί του Αιόλου» ανοίγουν, με μία πλειάδα αυτονομιστικών ή άλλων κινημάτων να διεκδικούν τη ρήξη των δεσμών με την Τζακάρτα. Εντούτοις, η περίπτωση των νησιών Μολούκα ελάχιστα μοιάζει να συνδέεται με τα αυτονομιστικά κινήματα άλλων περιοχών. Οι μάχες της δεκαετίας του '50 περί μίας ανεξάρτητης «Δημοκρατίας των Νότιων νησιών Μολούκα» έχουν μάλλον ξεχαστεί. Ο γρίφος της αιματηρής θρησκευτικής διαμάχης φαίνεται πως εντάσσεται στο περιβάλλον μίας μουσουλμανοκρατούμενης Ινδονησίας, με τα νησιά Μολούκα να είναι από τις ελάχιστες περιοχές της χώρας με ισχυρή χριστιανική κοινότητα, η οποία αναζητεί την «ταυτότητά» της έχοντας στην πραγματικότητα «δημιουργηθεί» περισσότερο με τις «ιδέες» και τα «ιδανικά» των στυγνών Ευρωπαίων αποικιοκρατών και ελάχιστα του χριστιανισμού...