Το μπαράζ των επιθέσεων και των προπηλακισμών σε βάρος βουλευτών της κυβέρνησης, παρά τις φραστικές καταδίκες και τους αφορισμούς από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, βολεύει και εξυπηρετεί το σύστημα. Αλλωστε, βγάζει μάτι η προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος να αξιοποιήσει αυτές τις επιθέσεις για να αθωώσει συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική του και να βρεθεί από τη θέση του θύτη, σε αυτή του θύματος. Το ίδιο βολικές για το σύστημα είναι και οι μούντζες στο Κοινοβούλιο, ή τα συνθήματα «να καεί η Βουλή», «οι 300 στο Γουδή» και πάει λέγοντας. Είναι αντιδράσεις ανέξοδης εκτόνωσης της δεδομένης λαϊκής δυσαρέσκειας, που βολεύει το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του, στο βαθμό που συντελεί στο να συγκαλύπτεται και να μη στοχοποιείται η στρατηγική τους. Τέτοιου είδους αντιδράσεις όχι μόνο ενσωματώνονται εύκολα και χειραγωγούνται, αλλά επιπλέον δίνουν και μια πρώτης τάξης ευκαιρία στα αστικά επιτελεία να επιτεθούν συνολικά στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, κραδαίνοντας τον κίνδυνο της «ανομίας» και της «εκτροπής». Χαρακτηριστικό παράδειγμα το χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιο της Καθημερινής, η οποία, αφού μπερδεύει τους προπηλακισμούς των βουλευτών με τα επεισόδια των προβοκατόρων, την Κερατέα και τελικά με τον τουρισμό και τις επενδύσεις, καλεί όλους να σκεφτούν σοβαρά τους κινδύνους που προκύπτουν για τη δημοκρατία. Και για να μη μένει καμιά αμφιβολία για το τι συνειρμούς επιδιώκει να καλλιεργήσει η εφημερίδα, καλεί το ΚΚΕ να συνδράμει τα άλλα «υπεύθυνα κόμματα», την αστυνομία και την κυβέρνηση στην επιβολή της τάξης «πριν αυτή η χώρα βυθιστεί σε μια άβυσσο μίσους και βίας».