Την ίδια ώρα εμφανίζονται αρνητικά δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, τα οποία αναφέρουν ότι η λύση που δόθηκε για την Ελλάδα, στη Σύνοδο Κορυφής, δε διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του κρατικού χρέους, καθώς και ότι, τα επόμενα ένα - δύο χρόνια, η κυβέρνηση θα εξαναγκαστεί να προσφύγει και σε νέα αναδιάρθρωση. Αποκαλύπτοντας ότι η κρίση είναι βαθιά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρωζώνη, ότι η αντιμετώπισή της βρίσκεται εν μέσω οξύτατων αντιθέσεων για το ποια μερίδα του κεφαλαίου θα χάσει λιγότερο ποια θα βγει πιο ισχυρή, αλλά και ποιου κράτους τα μονοπώλια θα βγουν ισχυρότερα, στα πλαίσια βεβαίως της ανισομετρίας των καπιταλιστικών οικονομιών.

Οι εκτιμήσεις για την αναγκαιότητα νέας αναδιάρθρωσης (βλέπε «κουρέματος») του χρέους πλήττουν καίρια την κυβερνητική προπαγάνδα, η οποία υποστήριζε ακριβώς το αντίθετο. Οτι με τις αποφάσεις που πάρθηκαν στη Σύνοδο Κορυφής, αντιμετωπίστηκε οριστικά το πρόβλημα της χρηματοδότησης του κρατικού χρέους, τουλάχιστον ως το 2020... Μάλιστα ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες, εμφανίστηκε ως νικητής και... σωτήρας της χώρας. Τα πρόσφατα όμως γεγονότα τον διαψεύδουν.

Βεβαίως οι όποιες εξελίξεις σ' αυτό το πρόβλημα σημαίνουν νέα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, επομένως τη νύφη την πληρώνει ο λαός. Τόσο με τη βαριά φορολογία, όσο και με τις αναδιαρθρώσεις που φτηναίνουν τους εργάτες, με τη μείωση μισθών - συντάξεων, αλλά και το ξεπούλημα των κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεων και άλλων περιουσιακών στοιχείων.

Να υπενθυμίσουμε ότι στις Βρυξέλλες οι αρχηγοί των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης συμφώνησαν να χορηγήσουν νέο δάνειο στην Ελλάδα ύψους 109 δισ. ευρώ. Ως εγγύηση καλής εξόφλησης, η κυβέρνηση θα υποθηκεύσει περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου, τα οποία και θα κατασχεθούν από τους δανειστές, στην περίπτωση της μη εξόφλησης του δανείου. Από το ποσό αυτό, τα περισσότερα χρήματα - περί τα 75 δισ. ευρώ - θα χρησιμοποιηθούν σαν εγγυήσεις προς τους δανειστές - οι οποίοι θα δεχτούν να ανταλλάξουν τα ομόλογα που διακρατούν σήμερα με νέα - για την ενίσχυση της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών και για την επαναγορά ομολόγων από τη λεγόμενη δευτερογενή αγορά (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ).

Σε ό,τι αφορά τη συμφωνία με κατόχους ελληνικών ομολόγων που λήγουν ως το 2020 και τα οποία εκτιμάται ότι ανέρχονται στα 135 δισ. ευρώ (τα 3/5 περίπου τα διακρατούν οι ελληνικές τράπεζες), προβλέπει την αντικατάσταση των υπαρχόντων ομολόγων, με νέα 30ετούς διάρκειας, τα οποία θα φέρουν την εγγύηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας της ΕΕ.

Εδώ εντάσσονται και τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων που υπολογίζονται πάνω από 20 δισ. ευρώ, η τύχη των οποίων είναι άγνωστη, με τις ζημιές στα ταμεία ανυπολόγιστες. Ακόμη και αν σωθούν με αντικατάσταση, δεν μπορούν να ρευστοποιηθούν, οπότε τα ασφαλιστικά ταμεία, ιδιαίτερα το ΙΚΑ, ουσιαστικά αντιμετωπίζουν ανυπέρβλητες δυσχέρειες.

Αυτό που ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό, είναι ότι το νέο δάνειο, σε συνδυασμό με την επιμήκυνση του χρέους, θα συνοδευτεί με νέους βαρύτατους όρους και νέα δυσβάστακτα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία θα ληφθούν υπό τύπο νέου μνημονίου, το οποίο αναμένεται να υπογραφεί το φθινόπωρο. Οσο για τη διάρκεια των νέων μέτρων; Θα έχουν ορίζοντα το 2050, οπότε και λήγουν τα νέα ανταλλάξιμα ομόλογα.

Επομένως η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να μπαίνουν στο δίλημμα των αστών με τους τραπεζίτες και τη σωτηρία από την κρίση και το χρέος. Για τη σωτηρία των καπιταλιστών πασχίζουν. Πρέπει να οξύνουν κι άλλο την κρίση, διεκδικώντας την ικανοποίηση των αναγκών και των δικαιωμάτων τους, παλεύοντας να βάλουν εμπόδια στα χειρότερα στη ρότα ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για να γλιτώσουμε μιας διά παντός από τα χρέη, την κρίση, τους τραπεζίτες και την πολιτική που κάνει κόλαση τη ζωή μας.