«Να 'χουμε τράπεζες ανθηρές, κερδοφόρες, μεγάλες για το καλό της πατρίδας»!

Αυτό δεν είναι το σλόγκαν των τελευταίων 24ώρων;

Αυτό είναι.

Βέβαια, όσοι αναμηρυκάζουν το σλόγκαν, οι πρόθυμοι «ραψωδοί» των τραπεζών, έχουν μιαν εντελώς διαφορετική αντίληψη περί «πατρίδας» από τα θύματα των τραπεζών.

Αλλά αυτό - το «πατριωτικό» σκέλος το οποίο είναι τόσο «πατριωτικό» ώστε να περιλαμβάνει και ολίγην από ...Κατάρ - δεν είναι της ώρας. Ας μείνουμε στην οικονομική πλευρά του σλόγκαν:

Ε, λοιπόν, περίπου 8 δισ. ευρώ είναι αθροιστικά τα καθαρά κέρδη της Εurobank και της Alpha από το 2002 και μετά. Είναι, δηλαδή, αναμφίβολο: Και «ανθηρές», και «κερδοφόρες», και «μεγάλες» για τα ελληνικά δεδομένα είναι οι δυο τράπεζες.

Αλλά, όμως, είναι εξίσου αναμφίβολο: Αυτή η δεκαετής (για να μην πάμε πιο πίσω) «ανθοφορία» τους, η ασύλληπτη κερδοφορία τους, κερδοφορία που συνεχίζεται εν μέσω κρίσης, σε τίποτα δε «βοήθησε» τον ελληνικό λαό και την «πατρίδα» (σ.σ.: αναφερόμαστε στην πατρίδα όχι των τραπεζιτών, αλλά του ενός εκατομμυρίου ανέργων, των κομμένων μισθών και των λεηλατημένων συντάξεων).

Είναι η πραγματικότητα, επομένως, που θέτει το ερώτημα: Από πού προκύπτει ότι τώρα και επειδή οι δυο τράπεζες ενώθηκαν με σκοπό να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους ο ελληνικός λαός θα «προκόψει»; Εκτός, βέβαια, αν σαν «λαό» οι διαφημιστές του τραπεζικού «ντιλ» εννοούν τους μεγαλομετόχους των τραπεζών. Τότε το πράγμα αλλάζει...