ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: «Το βασικότερο πρόβλημα (...) είναι η κυβέρνηση, η οποία (...) ανέχεται την κατάλυση της νομιμότητας (...) Εφτασε λοιπόν η ώρα να ξεχωρίσει το στάρι από την ήρα (...) οι καταλήψεις είναι παράνομες και οφείλει η κυβέρνηση να εφαρμόσει απαρέγκλιτα τον νόμο. Και αν αυτό θεωρηθεί "ποινικοποίηση των αγώνων", τι να κάνουμε; Δεν είναι το πρώτο παλαβό πράγμα που θα διαβάσουμε στον "Ριζοσπάστη"...» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΣΤΡΙΜΩΓΜΑ: «Υπενθυμίζεται ότι μετά τη συντριβή που υπέστησαν τη δεκαετία του 1990, οι δυνάμεις του λαϊκισμού άρχισαν να ανακάμπτουν από τις αρχές του νέου αιώνα, πετυχαίνοντας αντιδραστικές νίκες (...) με ορόσημο την αναδίπλωση στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο Γιαννίτση, συμπληρώνονται πια δέκα χρόνια διαρκούς οπισθοχώρησης του εκσυγχρονισμού» (επίσης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΑΣΧΕΤΟ: «Αυτή δεν είναι η ενωμένη Ευρώπη που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της και προώθησαν τις προηγούμενες δεκαετίες ορισμένοι από τους μεγάλους Γερμανούς και Γάλλους ηγέτες (...) αν αυτό συνεχιστεί, πάει περίπατο η ενωμένη Ευρώπη» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).