Τι σημαίνει «αξιοπιστία της χώρας»; Απολύτως τίποτα!

Κι όμως, μας ζάλισαν χτες, με δηλώσεις επί δηλώσεων, ότι επιτέλους αποκαθίσταται η αξιοπιστία της χώρας, επειδή στη θέση του Γιαννάκη μπήκε ο Γιάννης.

Αναφέρονται σε κενού περιεχομένου όρους, για να κρύψουν το πραγματικό περιεχόμενο της βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής που καλείται να εφαρμόσει η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., όπως και το γεγονός ότι συνασπίστηκαν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις με έναν και μόνο στόχο: Να ισχυροποιηθεί η εξουσία της αστικής τάξης για να κατορθώσει να τσακίσει το λαό που επιμένει να αντιστέκεται.

Πού ήταν ο λαός στις χτεσινές φιέστες; Εξω στο δρόμο. Στον αγώνα και την αγωνία του. Η αστική προπαγάνδα γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα σ' αυτούς που διαδηλώνουν και σε κείνους που μιλάνε για «αξιοπιστία της χώρας». Γι' αυτό και χτες τη θέση των ρεπορτάζ για τους ανέργους, πήραν τα ρεπορτάζ για τη λαϊκή προέλευση του νέου πρωθυπουργού. «Είναι ένας από μας», ήταν το μήνυμα. Ε, δεν είναι!

Παράλληλα, άρχισαν τα όργανα: «Για να πάρουμε την 6η δόση, πρέπει να ψηφιστούν ο προϋπολογισμός, το νέο φορολογικό και το νομοσχέδιο για τα κλειστά επαγγέλματα», μετέφερε με στόμφο ο ανταποκριτής που καλύπτει την κυρία Λαγκάρντ. Ευτυχώς, γιατί με τα πολλά «αλληλούια» θα ξεχνάγαμε ποια είναι η αποστολή της συγκυβέρνησης: Να εγκρίνει τις νέες περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Συντάξεις, να εγκρίνει τα νέα φοροπρονόμια για το κεφάλαιο και να ανοίξει νέα πεδία δράσης για το μεγάλο κεφάλαιο.

Η διαπάλη στο εσωτερικό της αστικής τάξης δεν κόπασε. Το μαρτυρούν οι διαφορετικές θέσεις που εκφράζονται μέσα στα ίδια συγκροτήματα του Τύπου. Ορισμένοι, θυμίζοντας αυτόν που βρήκε παπά να θάψει πέντ' - έξι, ζητάνε να παραταθεί η θητεία της συγκυβέρνησης για δύο χρόνια. Ο Πρετεντέρης τους θυμίζει ότι πιο σημαντικό είναι να φαίνεται πως λειτουργεί η δημοκρατία, άρα ότι αποφασίζει πράγματι ο λαός, οπότε πρέπει να τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα.

Στην ίδια μεριά είναι όλοι τους. Και οι αρθρογράφοι του αστικού Τύπου που εκφράζουν αυτήν ή την άλλη μερίδα της αστικής τάξης και οι εργολάβοι που βιάζονται να μπουν ξανά μπροστά τα έργα με δημόσιο χρήμα και οι εφοπλιστές που θέλουν κάποιον πρόθυμο να τσακίσει τους ναυτεργάτες. Και εκείνοι που βιάζονται να αναμορφώσουν το πολιτικό σύστημα με δημιουργία νέων κομμάτων για να στεριώσει καλύτερα η αστική εξουσία (Χυτήρης, Μπακογιάννη, Σπηλιωτόπουλος συναγωνίζονταν χτες στα κανάλια για το ποιος είναι περισσότερο ένθερμος υπερασπιστής της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ώστε στη θέση τους να προκύψουν νέα σχήματα).

Με όποια εκδοχή κι αν εκφράζεται η αστική εξουσία, ο εκβιασμός του λαού είναι κοινό εργαλείο τους. Η αποστολή είναι συγκεκριμένη: Να σβήσουν κάθε ελπίδα ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για το λαό. Να κάνουν κοινή αντίληψη ότι η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα είναι «εθνικό συμφέρον». Να δεχτεί ως δεδομένη την πολιτική του κεφαλαίου ο λαός. Τα περιγράφει απόλυτα ο Παπαχελάς με τη γλώσσα της αστικής προπαγάνδας.

Κανείς να μην ξεγελαστεί από τα «ήρεμα» βλέμματα. Ηρεμο είναι πάντα το βλέμμα του δήμιου. Φτάσανε χτες στο σημείο να λένε ουσιαστικά στον κόσμο «αφού θα σας βιάσουν, κοιτάξτε να το απολαύσετε, ζητήστε από τον βιαστή να το κάνει επαγγελματικά». Στο «Mega», o Τσίμας το 'κανε πιο επιστημονικό, λέγοντας: Οταν πας στον οδοντίατρο ξέρεις ότι θα πονέσεις, ελπίζεις ότι ο γιατρός θα κάνει καλά τη δουλειά του».

Με κάτι τέτοιες πλακίτσες καλλιεργούν τη μοιρολατρία, την υποταγή, την ενσωμάτωση. Ομως εδώ πρόκειται για τη ζωή των ανθρώπων. Ο αστικός Τύπος παίρνει μέρος στη σφαγή καθαρά ως δήμιος.

Δεν μας πέφτει και πολύς λόγος για την αστική κυβέρνηση ως επιλογή της αστικής τάξης. Αλλά από πού κι ως πού γράφουν ότι τον Παπαδήμο τον επέβαλε ο λαός; Προπαγάνδα κάνουν και σύμφωνα μ' αυτήν το ψέμα στην επανάληψή του θα περάσει για αλήθεια.

Αντίδοτο; Η επανάληψη ξανά και ξανά της αλήθειας που βιώνει ο λαός, ώστε να ακυρώνει το ψέμα. Ο ένας μετά τον άλλον, όλοι οι μέχρι τώρα κυβερνήτες της αστικής τάξης αποδείχτηκαν δήμιοι για το λαό. Κανένας αστός δεν μπορεί να ικανοποιήσει την ιστορική απαίτηση να καταργηθεί το καθεστώς της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό μόνον η εργατική εξουσία μπορεί να το επιβάλει.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι παραμένει κρίσιμο η απονομιμοποίηση αυτής καθαυτής της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δηλαδή της δικτατορίας των μονοπωλίων που φοράει κοινοβουλευτικό φερετζέ.

Κι αυτό θα γίνεται, όσο θα πολλαπλασιάζονται στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές τα κύτταρα οργάνωσης της εργατικής λαϊκής πάλης. Ετσι ώστε και μέχρις ότου να γίνει αδύνατο στον ίδιο γεωγραφικό χώρο να χωράνε και τα κάστρα των αστών και οι γειτονιές των αγγέλων.