«Οι αυξανόμενες κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες καθορίζουν και μια αντίστοιχη διεύρυνση των ανισοτήτων στην υγεία», τόνισε ο David Sanders, καθηγητής κοινωνικής ιατρικής στο πανεπιστήμιο Western Cape της Νότιας Αφρικής, σε εκδήλωση με θέμα παγκοσμιοποίηση και υγεία, που έγινε το βράδυ της Τρίτης στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Διοργανωτές ήταν η Ενωση Νοσοκομειακών Γιατρών Θεσσαλονίκης και η Διεπιστημονική ΟμάδαΣυνεχιζόμενης Εκπαίδευσης στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Συγκεκριμένα ο καθηγητής ανέφερε ότι η σχετική πιθανότητα θανάτου σε ηλικία κάτω των πέντε ετών στις αναπτυσσόμενες, σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές χώρες, από 3,4 το 1950 έφθασε στο 8,8 το 1990. Στις αναπτυγμένες χώρες η θνησιμότητα των χαμηλών κοινωνικών τάξεων αυξάνει, ενώ η θνησιμότητα των υψηλών κοινωνικών τάξεων μειώνεται.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε ο D. Sanders, υπάρχει επανεμφάνιση πολλών επιδημιών στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως της φυματίωσης και της ελονοσίας που η εξάπλωσή τους σε μερικές χώρες είναι εκτός ελέγχου. Στη Νότια Αφρική καταγράφηκαν 32.000 κρούσματα χολέρας, ενώ εξαιτίας της μεγάλης εξάπλωσης των κρουσμάτων του ΕΪΤΖ στη Ζιμπάμπουε, το προσδώκιμο επιβίωσης έπεσε κατά 10 χρόνια. Λιγότερα παιδιά στον κόσμο εμβολιάζονται κι έτσι σημειώνεται αύξηση των κρουσμάτων διφθερίτιδας στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και ιλαράς στην Αφρική. Επίσης ο δείκτης μητρικής θνησιμότητας, ενώ στις αναπτυγμένες χώρες είναι 43 στις 100.000, στις αναπτυσσόμενες είναι 727 στις 100.000.

Αφού παρουσίασε και πλήθος άλλων στοιχείων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι υπηρεσίες υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι συχνά μη προσβάσιμες, απαγορευτικού κόστους, ανισότιμα κατανεμημένες και ακατάλληλες. «Οι κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές των τελευταίων δύο δεκαετιών έχουν επιβάλλει τον οικονομικό στραγγαλισμό των δημοσίων υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής πρόνοιας, με αποτέλεσμα την υποβάθμισή τους, τόνισε. Παράλληλα ευνοείται, με τη συνδρομή των δημόσιων πόρων, η διόγκωση του ιδιωτικού τομέα, η οποία με τη σειρά της οδηγεί στη διεύρυνση της υποχρεωτικής οικονομικής συμμετοχής του πληθυσμού, την ανάπτυξη ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών και την κυριαρχία των κερδοσκοπικών κριτηρίων για το σχεδιασμό και την ανάπτυξη των υπηρεσιών υγείας».

Σημείωσε ακόμη ότι η κυριαρχία της θεραπευτικής προσέγγισης υποστηρίζεται από τη βιομηχανία της βιοϊατρικής τεχνολογίας, η οποία επενδύει στους πλέον κερδοφόρους τομείς, οι οποίοι συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές ανάγκες υγείας των λαών. «Τα παραδείγματα της Κούβας, της Κίνας, της Κόστα Ρίκα, της Κεράλα της Ινδίας, αποδεικνύουν ότι η επένδυση στην υγεία και την εκπαίδευση, παράλληλα με τη λαϊκή κινητοποίηση, οδηγούν σε εντυπωσιακά αποτελέσματα όσον αφορά το επίπεδο υγείας του πληθυσμού», σημείωσε ο D. Sanders.

Ο καθηγητής κοινωνικής ιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Αλ. Μπένος, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα της Συνδιάσκεψης των Λαών για την Υγεία, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη στο Μπαγκλαντές, τόνισε ότι η υγεία είναι ένα κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό ζήτημα και πάνω από όλα ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Επισήμανε ότι οι οικονομικές πολιτικές που θέτουν ως προτεραιότητες την ισότητα, την υγεία και την κοινωνική ευεξία, μπορούν να βελτιώνουν, τόσο την υγεία των ανθρώπων, όσο και την οικονομία. «Υγεία για όλους σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν παντοδύναμα συμφέροντα, πρέπει να διευρυνθεί η αντίσταση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και ότι πρέπει να γίνουν δραστικές αλλαγές στις πολιτικές και οικονομικές προτεραιότητες», αναφέρεται στη Χάρτα των λαών για την υγεία, που υιοθέτησαν και οι ομιλητές της εκδήλωσης.