Αποκαλυπτικά τα όσα ακούστηκαν στην εκδίκαση της υπόθεσης για το τραγικό δυστύχημα που έγινε πριν ένα χρόνο με ένα νεκρό και ένα σακατεμένο
Ενα χρόνο μετά αναβίωσε το πύρινο κολαστήριο, με 70 τόνους καυτής λάβας μετάλλου (1.700 βαθμούς Κελσίου) να εκτοξεύεται από τον κάδο που μετέφερε ο γερανός και κατέρρευσε όταν έσπασε το συρματόσχοινο. Αναδείχτηκε ταυτόχρονα και το στυγνό πρόσωπο της εργοδοσίας που εμφανίστηκε στο δικαστήριο με δικηγόρους, διευθυντάδες και πληρωμένους πραγματογνώμονες για να υποστηρίξει ότι φταίνε οι εργαζόμενοι που κάηκαν γιατί «δεν ακολουθούν τις οδηγίες».
Αναφέρθηκε στη συνέχεια σε πλήθος αμελειών της εταιρείας και συγκεκριμένα: Ολο το σύστημα της γερανογέφυρας δεν έχει λάβει από την αρμόδια αρχή σχετικό πιστοποιητικό, δεν υπήρχε βιβλίο συντήρησης της γερανογέφυρας, το συρματόσχοινο δεχόταν ισχυρούς κραδασμούς καθώς οι ράγες της γέφυρας που μετέφερε τον κάδο είχαν πολλά κενά. Την ίδια στιγμή, σημείωσε, δεν υπήρχε καμία διευθέτηση του χώρου εργασίας και οι εργαζόμενοι είναι εκτεθειμένοι στον κίνδυνο. Επίσης, όπως τόνισε, όταν έγινε το συμβάν δεν άναψε φωτισμός ασφαλείας, με αποτέλεσμα να επικρατήσει πλήρης συσκότιση και οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να κινηθούν στο χώρο γιατί ήταν γεμάτος με υλικά. Ακόμα τόνισε ότι το πιστοποιητικό που είχε λάβει το συρματόσχοινο ήταν με δοκιμές με βάρος 68 τόνων και όχι 132 που προβλέπεται.
Απέναντι στην έκθεση - καταπέλτη, η εργοδοσία εμφάνισε τον δικό της πραγματογνώμονα Ν. Γεωργακέλο που κατέθεσε στη δίκη υποστηρίζοντας ότι το συρματόσχοινο κόπηκε καθώς σύμφωνα με μελέτη του ΕΜΠ (την οποία παρήγγειλε η ίδια η εργοδοσία) είχε στο εσωτερικό του ...εγκλείσματα (φθορές) που δεν μπορούσαν να εντοπιστούν. Υποστήριξε ουσιαστικά ότι όλα λειτουργούσαν κανονικά για να φτάσει μέχρι το σημείο να ισχυριστεί ότι η θερμοκρασία του συρματόσχοινου που κρατάει τον κάδο με το λιωμένο σίδερο με θερμοκρασία 1.700 βαθμών Κελσίου ...μετρήθηκε σε λειτουργία και δεν ξεπερνάει τους 36 με 39 βαθμούς Κελσίου! Γεγονός που προκάλεσε την οργή του Π. Ιμανούμ, αλλά και των χαλυβουργών.
Ακόμα μεγαλύτερη οργή προκάλεσε η κατάθεση του διευθυντή του χαλυβουργείου Θανάση Στεργίου που δεν υποστήριξε απλά ότι όλα λειτουργούσαν κανονικά, αλλά και ότι υπάρχουν οδηγίες για τους εργαζόμενους που απλά δεν τις ακολουθούν, αλλά και ότι ...προλάβαιναν να πάνε σε άλλο χώρο του εργοστασίου να σωθούν.
Μιλώντας στον «Ρ» λίγο μετά το τέλος της δίκης, ο Πάρης Ιμανούμ δήλωσε: «Ημουν ένα χρόνο άνεργος όταν μπήκα στο χαλυβουργείο. Είχα να θρέψω τρία παιδιά και έχοντας δουλέψει στη ζώνη του Περάματος περίμενα κάτι καλύτερο. Συνάντησα όμως μια κόλαση μέρα - νύχτα. Δεν είναι τυχαίο ότι μόνο το σωματείο μού είπε τι να προσέξω για την ασφάλειά μου και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, που τους έχουν φάει εκεί μέσα την ψυχή για 1.000 ευρώ!». Οταν τον ρωτάμε για εκείνη τη μέρα λυγίζει, παίρνει κουράγιο όμως και συνεχίζει: «Οταν έγινε το δυστύχημα φώναζα "Μας κάψανε μάστορα", αλλά δεν τον έβλεπα μέσα στο σκοτάδι. Σύρθηκα για να φύγω, αλλά αντί να πηγαίνω στην έξοδο πήγαινα στη φωτιά. Εβρεχε κυριολεκτικά φωτιά όταν πήγα να κρυφτώ πίσω από μια σκάφη. Τότε αισθάνθηκα μεγάλα κομμάτια της φωτιάς πάνω στην πλάτη και στα πόδια μου. Ετσι σέρνοντας βγήκα τελικά γυμνός γιατί τα πάντα πάνω μου είχαν καεί»...