Πρώτη προτεραιότητα αναδεικνύει η ηγεσία της ΝΔ την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα συστράτευσης στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και στήριξης των αντιδραστικών «διαρθρωτικών αλλαγών», που εξαθλιώνουν το λαό.

Σ' αυτό το πλαίσιο υπερψήφισε χθες «επί της αρχής» το πολυνομοσχέδιο, επικροτώντας την πληθώρα των χαριστικών ρυθμίσεων και νέων προνομίων για τους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και τη «φαστ τρακ» εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Παράλληλα, ενθαρρύνει την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων», δίνοντας έμφαση στα μέτρα μείωσης του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» (εργοδοτικές εισφορές) και επέκτασης των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, δίχως ταυτόχρονα να έχει ουσιαστικές διαφωνίες με μέτρα καταβαράθρωσης όλων των μισθών στα επίπεδα του κατώτατου μισθού και ακόμα πιο κάτω.

«Μη μένουμε κολλημένοι σε μια ιδέα ότι υπάρχει μια Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με ένα συμφωνημένο κατώτατο όριο κι ένα 13ο και 14ο μισθό όταν, εν τοις πράγμασι, πολλά από αυτά έχουν, ήδη, ανατραπεί», δήλωσε κυνικά (στο «vimafm») o σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ Δ. Σταμάτης, διαμηνύοντας ότι δεν υπάρχουν όρια στον πόλεμο του κεφαλαίου κατά της εργατικής τάξης. Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι πρώτη προτεραιότητα για τη ηγεσία της ΝΔ είναι «να ολοκληρωθεί το συγκεκριμένο έργο που έχει η κυβέρνηση», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι οι εκλογές μπορούν να περιμένουν.

Αποκαλυπτική την ίδια στιγμή είναι η ιδεολογικοπολιτική «ομπρέλα» που προσφέρει η Γραμματεία του Πολιτικού Σχεδιασμού, για στήριξη των νέων μέτρων στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. «Αναντίρρητα, το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας είναι πρωτεύον ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί», τονίζει σε χθεσινό σημείωμα, όπου διευκρινίζεται ότι «η ΝΔ έχει επιμείνει σε σειρά μέτρων, τα οποία, ενταγμένα σε μια ολοκληρωμένη και στοχευμένη οικονομική πολιτική, θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, όπως: Η μείωση του μη μισθολογικού κόστους, και ιδιαίτερα η μείωση τόσο των εργοδοτικών όσο και των εισφορών των εργαζομένων» και «η μείωση του γραφειοκρατικού κόστους ίδρυσης και λειτουργίας των επιχειρήσεων».

Επίσης, θεωρεί ότι «το ενεργειακό κόστος είναι ιδιαίτερα υπέρογκο» για τις επιχειρήσεις και επαναλαμβάνει την πρόταση για περαιτέρω μείωση των επιχειρηματικών κερδών. Σε ό,τι αφορά το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος» επισημαίνει ότι «η ανταγωνιστικότητα δεν καθορίζεται αποκλειστικά από αυτό», πράγμα που σημαίνει απλά ότι κάθε άλλο παρά αποκλείει τη λήψη μέτρων στο «μέτωπο» αυτό.

Ταυτόχρονα, επιχαίρει για το γεγονός ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχουν ληφθεί μια σειρά μέτρα που καθιστούν πιο φτηνή την εργατική δύναμη, όπως ότι έχει μειωθεί «το κόστος απόλυσης κατά 50% λόγω της διεύρυνσης του χρόνου προειδοποίησης, κατά 20% το κόστος των υπερωριών, έχει αυξηθεί το ανώτατο ποσοστό απόλυσης από 2% σε 5% και μειωθεί η προσαύξηση των αμοιβών σε εργαζόμενους με μερική απασχόληση όταν δουλεύουν παραπάνω».