Τη βαρβαρότητα της πολιτικής που διακηρύσσει ότι η υγεία δεν είναι δικαίωμα αλλά εμπόρευμα και άρα προνόμιο για όσους μπορούν να το αγοράσουν βιώνουν από πρώτο χέρι και οι απεργοί της «Ελληνικής Χαλυβουργίας».

Χαλυβουργός που μαζί με τους συναδέλφους του εδώ και 96 μέρες μάχεται ενάντια στην απαίτηση του Μάνεση και της τάξης του να δουλεύουν για 500 ευρώ, πλήρωσε από την τσέπη του 872 ευρώ μόνο για τη γέννηση της κόρης του, πριν από δύο μήνες. Δηλαδή, για να έρθει στον κόσμο το παιδί του πλήρωσε σχεδόν δύο μισθούς σαν κι αυτούς που θέλει να επιβάλει η μεγαλοεργοδοσία. Να σημειώσουμε μάλιστα, η συγκεκριμένη οικογένεια είχε την «τύχη» να πέσει πάνω στην περίοδο που το κόστος των τοκετών στα δημόσια νοσοκομεία εκσφενδονίστηκε με την επιβολή των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλίων (ΚΕΝ) σε κόστος υπερτριπλάσιο από αυτό που κατά μέσο όρο ίσχυε πριν (γύρω στα 235 ευρώ). Μάλιστα ο εργάτης αναγκάστηκε να τρέχει για να βρει άμεσα ένα τεράστιο ποσό όταν οι οικογένειες 400 απεργών πασχίζουν κάθε μήνα να τα φέρουν βόλτα και για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες στρέφονται στην οικονομική βοήθεια που από το υστέρημά τους καταβάλλουν εργάτες από όλη τη χώρα. «Οταν εξήγησα στην προϊσταμένη τι έχει γίνει, έκανε όλες τις ενέργειες για να πάρω πίσω τα χρήματά μου. Ωστόσο το θέμα δεν έχει προχωρήσει για λόγους τυπικά γραφειοκρατικούς, με αποτέλεσμα εδώ και δύο μήνες να υπομένω τις υποσχέσεις που καθημερινά μου δίνονται αλλά και τα χρήματα που με τόσο κόπο η γυναίκα μου κι εγώ καταφέραμε να συγκεντρώσουμε από το υστέρημα και την αλληλεγγύη των συναδέλφων μου, και δικών μας ανθρώπων», δήλωσε στο «Ρ» ο απεργός.

Η εργατική οικογένεια καλείται όχι μόνο να τα βγάλει πέρα με μισθούς πείνας αλλά και να πληρώσει για υπηρεσίες που θα έπρεπε να διασφαλίζονται για όλους ανεξαίρετα και ανεμπόδιστα, όπως η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η γέννηση των παιδιών τους κτλ. Ακόμα μια απόδειξη για την ανάγκη να ξεσηκωθεί κάθε εργάτης ενάντια στην πολιτική που τον θέλει ενώ αυτός παράγει όλο τον πλούτο, να του τον αρπάζουν από δέκα μεριές.