Ο Μακ Κουίν μοιάζει να μη φοβάται το χειρισμό δύσκολων θεμάτων όταν παρακολουθεί τα αδιέξοδα βάσανα του αμαρτωλού αυτού κυνηγού, του πολύ δυστυχισμένου με τη ζωή που κάνει. Θέμα της ταινίας είναι ο εθισμός και όχι το σεξ. Ετσι παρά το αρκετό γυμνό και το αρκετό σεξ, η ταινία ούτε στιγμή δεν είναι ερωτική. Τουναντίον. Το σεξ - τόσο του Μπράντον όσο της αδελφής του και του αφεντικού του - συνιστά τον ορισμό του εθισμού σε οποιοδήποτε «υποκατάστατο» απασχολεί πνεύμα και σώμα και οδηγεί σε κατάσταση ανισορροπίας. «We are not bad people, but we are from a bad place». «Δεν είμαστε κακοί, ζούμε σε έναν κακό τόπο» λέει η αδελφή του Μπράντον προσπαθώντας να εντοπίσει την κοινωνική ρίζα του κακού. Μινιμαλιστική, κινητική και απίστευτα προβοκατόρικη η ταινία παράγει αλυσίδα συνειρμών και αποδίδει με κομψότητα και υπερευαίσθητη κάμερα τη διάχυτη, ακραία και αφόρητη αδυναμία επικοινωνίας που συνθλίβει και το θεατή. Ο Φασμπέντερ ιδανικός ερμηνευτής, μαγνητικός, πότε νηφάλιος και πότε τολμηρός στην ντελικάτη ιστορία ψυχικών ισορροπιών τρόμου.