Δεν είναι μόνο ότι ενίοτε οι «γιαουρτωμένοι» βγαίνουν κι από πάνω.

Πολύ περισσότερο δεν είναι θέμα καθωσπρεπισμού.

Το βασικό είναι ότι τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα οικονομικά προβλήματα είναι από εκείνα τα σύνθετα ζητήματα που δεν λύθηκαν ποτέ και πουθενά ούτε με το «γιαούρτωμα» ούτε με τη «μούτζα».

*

Και τούτο συμβαίνει ειδικά όταν το δίκαιο συναίσθημα, το συναίσθημα να θέλεις να βγάλεις το «άχτι» σου, υπερισχύει ως αντίδραση.

Οταν υπερκαλύπτει την ανάγκη της συνειδητοποίησης ότι πρέπει να αγωνιστείς, με επιμονή και αποφασιστικότητα,

όχι για να ικανοποιήσεις εφήμερα το «γινάτι» σου,

αλλά για να απαιτήσεις το δίκιο σου.

*

Καμιά φορά, μάλιστα, όταν το χέρι με τα απλωμένα δάκτυλα δεν κάνει όλη την κίνηση,

όταν τα δάκτυλα δηλαδή δεν κλείνουν για να μετατραπεί το χέρι σε γροθιά,

τότε αφήνεται το περιθώριο σε όσους προκαλούν τα προβλήματα να τα συσκοτίζουν. Και τότε το «γιαούρτι» γυρίζει πίσω.

*

Από την άλλη η άποψη του Αριστοτέλη στα «Ηθικά Νικομάχεια» αξίζει πάντα της προσοχής μας:

«Ο καθένας - έλεγε - μπορεί να θυμώσει. Αυτό είναι εύκολο. Αλλά, το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό και τη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με τον σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι εύκολο».