Απύθμενο θράσος

Τις δύο προηγούμενες μέρες, γίναμε μάρτυρες, μιας οξύτατης, θρασύτατης επίθεσης του υπουργού σε βάρος των διοικήσεων των ασφαλιστικών ταμείων, στην ουσία εναντίον των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που «τόλμησαν» να μη συμμετάσχουν στη διαδικασία «κουρέματος» των ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους (...) Τα Ταμεία που δε συμμετείχαν στο PSI στιγματίζονται και κατηγορούνται για αγνωμοσύνη, επειδή, όπως ισχυρίζεται... έχουν λάβει διαχρονικά κοινωνικές παροχές, ενισχύσεις, επιχορηγήσεις και παρά ταύτα αρνήθηκαν να βάλουν, από μόνα τους, το κεφάλι στην κρεμάλα. Αλλά, ο πιο ωμός εκβιασμός είναι «κούρεμα» ή θα κοπούν οι συντάξεις.

(...) δεν του έχει πει κανείς σε αυτόν τον τόπο ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί; Δε γνωρίζει ότι τα περιουσιακά στοιχεία των ασφαλιστικών ταμείων έχουν καταληστευτεί διαχρονικά από τις αστικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις, και ότι ο μόχθος των εργαζομένων μετατράπηκε σε θαλασσοδάνεια προς εφοπλιστές, βιομήχανους, τραπεζίτες και μεγαλοξενοδόχους; Φυσικά και το γνωρίζει, αλλά το αποσιωπά. Και με περισσό θράσος ισχυρίζεται ότι τα Ταμεία διασώθηκαν από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Ασυγκράτητος ο υπουργός Οικονομικών, εξαπέλυσε χτες μύδρους, από το βήμα της Βουλής, στο ΚΚΕ γιατί ...τόλμησε να αντιταχθεί στη νέα αύξηση κατά 30 δισ. ευρώ των εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου προς την Τράπεζα της Ελλάδας, προκειμένου η τελευταία να συνεχίσει να χορηγεί πιστώσεις προς τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες θα ενισχυθούν και με άλλα 50 δισ. από το 2ο μνημόνιο. Και τι επικαλέστηκε για να δικαιολογήσει το νέο πακτωλό προς το τραπεζικό κεφάλαιο; Ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίστηκε ότι οι ενισχύσεις αυτές προς τους μεγαλομετόχους των τραπεζών, δίνονται για να... προστατευτούν οι λαϊκές καταθέσεις!

(...) οι τράπεζες δε δημιουργήθηκαν για να...προστατεύουν τις λαϊκές καταθέσεις, αλλά να συγκεντρώνουν τις σκόρπιες αυτές καταθέσεις και να τις μετασχηματίζουν σε ένα γιγάντιο κεφάλαιο, το οποίο, ως κεφάλαιο πλέον, απαιτεί μερίδιο στη ληστεία που συντελείται σε βάρος του λαού. Και ο ελληνικός μονοπωλιακός καπιταλισμός έχει περάσει ανεπιστρεπτί στην ολοκληρωτική αντίδραση. Είναι ο καπιταλισμός που σαπίζει, που γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος για τα λαϊκά συμφέροντα, τα οποία απειλούνται ως τη ρίζα της ζωής τους. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται, δεν εξανθρωπίζεται, μόνο ανατρέπεται. Η πάλη για τη λαϊκή - εργατική εξουσία, με προοπτική το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο για τα λαϊκά στρώματα».

(από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ)