«Τα εκβιαστικά διλήμματα προς την κάλπη θα φουντώνουν (...) ότι "δεν υπάρχει άλλη διέξοδος" παρά οι "θυσίες" που πρέπει να υποστούν οι εργαζόμενοι (...) Ομως, η όποια διέξοδος έχει συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο (...) Αυτά που λένε ότι εισάγουμε περισσότερα από ό,τι εξάγουμε είναι αποτέλεσμα του "μονοδρόμου" της ΕΕ και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής ξεκληρίσματος των φτωχών αγροτών (...) Στην Ελλάδα μπορούμε να παράγουμε τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών των προϊόντων που εισάγουμε. Μπορούμε (...) να εξάγουμε κιόλας.

Η Ελλάδα έχει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη που μπορεί να αναπτύξει τη βιομηχανία κάθε προϊόντος που έχει ως πρώτη ύλη το αλουμίνιο. Εχει νικέλιο, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα. Εχει ψευδάργυρο, χρυσό. Εχει λευκόλιθο, μάρμαρο, που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά. Εχει ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία που τώρα τη στραγγαλίζουν. Μέχρι βιομηχανία αμαξωμάτων είχε κάποτε η Ελλάδα, μέχρι κατασκευή πετρελαιοκινητήρων έκανε. Εχει λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Βόρειο Αιγαίο, στη λεκάνη της Ρόδου, νότια της Κρήτης, στο Ιόνιο και τον Πατραϊκό κόλπο. Υπάρχει υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγής τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών. Επίσης η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών μπορεί να καλύψει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων - κατασκευών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου.

Τα λαϊκά στρώματα (...) πρέπει (...) να αποφασίσουν να συγκρουστούν με το κεφάλαιο, με τα παράσιτα που απομυζούν τον ιδρώτα τους. Να πάρουν στα δικά τους χέρια την οικονομία, τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, να σχεδιάσουν την οικονομία με βάση τις δικές τους προτεραιότητες και όχι των μονοπωλίων (...) Το ΚΚΕ δεν παραμυθιάζει το λαό ότι ο δρόμος αυτός είναι εύκολος. Απαιτεί θυσίες, συγκρούσεις. Ομως αυτές, σε αντίθεση με τις θυσίες που σήμερα υπόκειται για τα συμφέροντα και μόνο του κεφαλαίου ο λαός, ανοίγουν νέες δυνατότητες, ώστε ο πλούτος που παράγει, ο φυσικός πλούτος της χώρας να αξιοποιηθεί για τη λαϊκή ευημερία» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).