Ο χάλυβας που χρησιμοποιείται στα έργα - ιδιαίτερα τα ιδιωτικά - για τον οπλισμό του σκυροδέματος, διατίθεται χωρίς τον απαραίτητο κρατικό έλεγχο, καθώς αυτός επαφίεται στον... «πατριωτισμό» των βιομηχανιών παραγωγής και των εμπόρων-εισαγωγέων!

Αυτό προκύπτει από χτεσινή ημερίδα που πραγματοποίησε το ΤΕΕ με θέμα; «Κανονισμός Τεχνολογίας Χαλύβων Οπλισμού Σκυροδέματος». Οπως τόνισε το μέλος της ΔΕ του ΤΕΕ Θ. Δραγκιώτης, κηρύσσοντας την έναρξη της ημερίδας, όλα αυτά συμβαίνουν γιατί δεν έχει καθιερωθεί το «σήμα ποιότητας» στα προϊόντα χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος, ενώ, από την άλλη πλευρά, το Κεντρικό Εργαστήριο Δημοσίων Εργων (ΚΕΔΕ) και τα ελάχιστα υπάρχοντα ανά τη χώρα Περιφερειακά Εργαστήρια Δημοσίων Εργων (ΠΕΔΕ) δε διαθέτουν ούτε την κατάλληλη στελέχωση (σε αριθμό υπαλλήλων και σε εξειδίκευση) ούτε τον σύγχρονο εξοπλισμό, ενώ εμπλέκονται σε έναν περίπλοκο διοικητικό μηχανισμό, που ακυρώνει ουσιαστικά και το όποιο έργο τους.

Οπως διευκρινίστηκε, επιπλέον στη χώρα μας χρησιμοποιείται σε ευρεία κλίμακα χάλυβας που εισάγεται από τρίτες χώρες (π.χ. Τουρκία, Ουκρανία κ.ά.), ο οποίος διατίθεται στην αγορά χωρίς έλεγχο ποιότητας. Η ευθύνη κατά συνέπεια της ποιότητας του χρησιμοποιούμενου χάλυβα στις κατασκευές μετατίθεται στους μηχανικούς, που ούτε τα μέσα, ούτε τα χρονικά περιθώρια διαθέτουν για έναν συστηματικό έλεγχο της κάθε «παρτίδας». Με δεδομένο ότι ο χάλυβας είναι κρίσιμο στοιχείο στην αντοχή των κατασκευών, περισσότερο απ' ό,τι το σκυρόδεμα, όπως πρόσθεσε ο Θ. Δραγκιώτης, καθίσταται αντιληπτό ότι οι μηχανικοί βρίσκονται στο... έλεος των προμηθευτών τους...

Σύμφωνα με άλλες εισηγήσεις της ημερίδας:

• Στο αρχικό σχέδιο του Κανονισμού Τεχνολογίας Χαλύβων γινόταν πρόβλεψη για τα ανώτατα επιτρεπτά όρια αποδέσμευσης ραδιενέργειας (μετά τη διαπίστωση ότι είχε εισαχθεί στην Ελλάδα, αλλά και άλλα κράτη, χάλυβας με υψηλές τιμές ραδιενέργειας). Η πρόβλεψη όμως αυτή δεν υπάρχει στο τελικό κείμενο του Κανονισμού, αφού κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στο υπό έκδοση Ευρωπαϊκό Πρότυπο ΕΝ 10080!
• Στη σήμανση χαλύβων οπλισμού σκυροδέματος επικρατεί διεθνώς ένα χάος, αφού δεν υπάρχει ακόμη διεθνής προδιαγραφή σήμανσης και έτσι κάθε παραγωγός εφαρμόζει το δικό του τρόπο σήμανσης και διάκρισης των προϊόντων του από άλλους.
• Ακόμη και στην περίπτωση που έχουν εκδοθεί πιστοποιητικά του ΕΛΟΤ, είναι αδύνατη η εξακρίβωση αν αυτά ισχύουν για τη συγκεκριμένη ποσότητα χάλυβα, αφού συχνά τέτοια πιστοποιητικά επιδεικνύονται για πολλαπλάσια ποσότητα από αυτή για την οποία εκδόθηκαν, ενώ κανείς δεν μπορεί επίσης να βεβαιώσει ότι τα πιστοποιητικά ανταποκρίνονται πράγματι στην παραδιδόμενη στο εργοτάξιο ποσότητα.