«Εμείς θα δημιουργήσουμε ένα κοινωνικό, εργασιακό και τεχνικό περιβάλλον το οποίο θα ευνοήσει τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων» δήλωσε σε ραδιόφωνο ο Γιάννης Μηλιός, υπεύθυνος της Οικονομικής Πολιτικής του Συνασπισμού. Και μπορεί τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθούν να πείσουν ότι υπάρχει και ... ελπιδοφόρα για το λαό υποστήριξη στα μονοπώλια, αλλά εδώ τα πράγματα είναι καθαρά. Οταν κάποιος - όποιος κι αν είναι αυτός και ανεξάρτητα από τις προθέσεις που μπορεί να ισχυρίζεται ότι έχει - σκέφτεται πώς θα ευνοήσει τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων, τότε μοιραία οδηγείται σε όλα αυτά που ρητά και κατηγορηματικά απαιτούν όλα τα Μνημόνια, όλα τα δημοσιονομικά σύμφωνα, όλες τέλος πάντων οι συμφωνίες των ιμπεριαλιστικών κρατών και οργανισμών, όσο κι αν τις «αναθεωρούν» είτε τις «αναδιαπραγματεύονται». Μοιραία οδηγείται σε προσαρμογές μισθών, συντάξεων, ωραρίων, εργασιακών σχέσεων στις «δραστηριότητες των επιχειρήσεων», δηλαδή στο πώς θα δρουν για να εξασφαλίσουν πιο γρήγορο και εύκολο κέρδος.

Γιατί, ενώ οι εργαζόμενοι από τη μεριά τους έχουν ανάγκη μισθούς για να ζουν με αξιοπρέπεια, οι επιχειρήσεις «ευνοούνται» μόνο με τσάκισμα των μισθών. Ενώ οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από ανθρώπινα ωράρια, οι επιχειρήσεις «ευνοούνται» μόνο με ωράρια - λάστιχο, με 3ωρα (που σημαίνει μισθούς - φιλοδωρήματα) ή με 10ωρα (που σημαίνει σμπαράλιασμα της σωματικής και ψυχικής τους υγείας). Είναι αδύνατο να ευνοούνται και οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι, κι όποιος ισχυρίζεται ότι βρήκε τέτοια συνταγή (ηθελημένα ή άθελά του έχει δευτερεύουσα σημασία) καλλιεργεί αυταπάτες και εφησυχασμό, που ειδικά σε συνθήκες ολομέτωπης αντεργατικής επίθεσης είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι για την επιβίωση της εργατικής οικογένειας.