Τον Απρίλη θα εκδικαστεί η προσφυγή της παρκοεταιρίας «Δήλος Κυκλοφοριακή - Κοκκινάκης ΑΕ» κατά του Δήμου Αθηναίων, με την οποία διεκδικεί 20 δισεκατομμύρια δραχμές ως διαφυγόντα κέρδη από την εφαρμογή του συστήματος ελεγχόμενης στάθμευσης στην πόλη. Ανεξάρτητα από την έκβαση που θα έχει αυτή η δικαστική διαμάχη, το πολιτικό ζήτημα της όλης ιστορίας - οι φορομπηχτικές επιλογές που υλοποιούν οι Δήμοι - παραμένει ως κυρίαρχο.

Η σύντομη εφαρμογή του συστήματος της ελεγχόμενης στάθμευσης στην Αθήνα (αλλά και σε άλλες πόλεις) έδειξε ότι στόχο είχε την είσπραξη χρημάτων από τους πολίτες και το μοίρασμα αυτών ανάμεσα σε δήμο και εταιρία και όχι την όποια ευταξία στην πόλη και συμβολή στην επίλυση του σημαντικού αυτού προβλήματος. Με άλλα λόγια η συγκεκριμένη επιλογή, δεν ήταν παρά ένα ακόμα χαράτσι σε βάρος της τσέπης των δημοτών της Αθήνας, ώστε να ανασάνει οικονομικά ο Δήμος. Ταυτόχρονα, ήταν μια ακόμα επιλογή παράδοσης δημοτικών υπηρεσιών σε ιδιώτες, τη στιγμή μάλιστα - όπως είχαν επισημάνει πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι - που ο δήμος διέθετε τα μέσα για την εφαρμογή πραγματικά ελεγχόμενης στάθμευσης σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και σε όφελος των κατοίκων της. Επιλογή, που η πλειοψηφία του δημάρχου, Δ. Αβραμόπουλου, δε δίστασε να υλοποιήσει παραγράφοντας τις διατάξεις του δημοτικού και κοινοτικού κώδικα, που θέτουν ως προϋπόθεση για μια τέτοια ανάθεση την έγκριση των 2/3 του Δημοτικού Συμβουλίου.

Η δικαστική έκβαση της συνεργασίας Δημοτικής Αρχής και παρκοεταιρίας επιβεβαιώνει ταυτόχρονα πως όπου εισχωρούν ιδιώτες τίποτα καλό δεν μπορούν να περιμένουν οι δημότες, αφού το κίνητρο και ο στόχος παραμένει το κέρδος. Το δυστύχημα είναι πως Δημοτικές Αρχές συναινούν στο στόχο αυτό, ελπίζοντας σε κάνα μεζεδάκι...