Το κριτήριο που επικράτησε τελικά και αυτή τη φορά στην απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη, να επιβάλει τις τσουχτερές αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες ακινήτων, ήταν κυρίως φοροεισπρακτικό. Δηλαδή, η αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους, κυρίως από τους οικονομικά ασθενέστερους, καθώς οι μεγαλοέχοντες και μεγαλοκατέχοντες, έχουν τον τρόπο να φοροαποφεύγουν, να φοροδιαφεύγουν και να φοροκλέβουν.

Μερικές απότις παρενέργειες, που θα έχει η γενναία αύξηση στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων - εννοείται δε ότι τα «σπασμένα θα κληθούν να τα πληρώσουν και αυτή τη φορά οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα - είναι οι εξής:

Πρώτο, θα ακριβύνουν - πάνω από τις αυξήσεις που πήραν μέχρι σήμερα - τα ακίνητα (οικόπεδα, διαμερίσματα, μονοκατοικίες, κλπ), λόγω του αυξημένου φόρου μεταβίβασης που θα κληθούν να καταβάλουν όσοι αποκτούν (αγοράζουν ή κληρονομούν) ακίνητη περιουσία. Με δεδομένο ότι οι φοροελαφρύνσεις που ανακοίνωσε πριν ένα μήνα η κυβέρνηση στις κάθε είδους μεταβιβάσεις ακινήτων, ήταν ισχνές, προκύπτει πως όσοι αποκτήσουν ακίνητο που η αντικειμενική του αξία αυξήθηκε πάνω από 20%, θα κληθούν να βάλουν ακόμη πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να πληρώσουν το φόρο μεταβίβασης. Για παράδειγμα, στις περιπτώσεις που η αντικειμενική αξία ενός ακινήτου αυξήθηκε κατά 40% (και τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν αρκετές) προκύπτει αύξηση του φόρου μεταβίβασης κατά 22,6%. Και επειδή οι εργολάβοι και μεγαλοϊδιοκτήτες, γνωρίζουν τις ισχύουσες φοροαπαλλαγές για πρώτη κατοικία, θα αξιοποιήσουν τις νέες αντικειμενικές αξίες για την αύξηση των κερδών τους, αφού οι τιμές των ακινήτων διαμορφώνονται ελεύθερα.

Δεύτερο, οι τσουχτερές αυξήσεις στις αντικειμενικές αξίες, θα κάνουν ακριβότερο το νοίκι, για όσους δεν κατάφεραν να αποκτήσουν δική τους κατοικία. Αποτελεί κοινό μυστικό, ότι κάθε φορά που η κυβέρνηση αυξάνει τις αντικειμενικές αξίες, οι ιδιοκτήτες ακινήτων (μικροί ή μεγάλοι) ζητούν όλο και πιο υψηλό νοίκι. Τα σπασμένα τα πληρώνουν κυρίως οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, που δεν κατάφεραν να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο να αποκτήσουν δικό τους σπίτι (πρώτη κατοικία).

Τρίτο, θα γίνει ακριβότερη και η επαγγελματική στέγη. Η αύξηση των αντικειμενικών αξιών, θα ανεβάσει αυτόματα τόσο το ποσό που πρέπει να καταβληθεί από τους ενδιαφερόμενους για την αγορά ή ενοικίαση επαγγελματικής στέγης. Στην περίπτωση της αγοράς, ο αγοραστής θα κληθεί να καταβάλει περισσότερο φόρο μεταβίβασης, ενώ στην περίπτωση ενοικίασης, το νοίκι επηρεάζεται σε βάρος του ενοικιαστή.

Τέταρτο, οι καταστηματάρχες και ελεύθεροι επαγγελματίες, θα μετακυλίσουν στη λαϊκή κατανάλωση το οικονομικό βάρος που τους προκαλείται από τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών, γεγονός που σημαίνει ότι θα επιβάλλουν αυξήσεις στις τιμές των εμπορευμάτων και υπηρεσιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον πληθωρισμό.

Πέμπτο, η αναζωπύρωση του πληθωρισμού σε συνδυασμό με τη μακροχρόνια συμπίεση των λαϊκών εισοδημάτων (λόγω εισοδηματικής, δημοσιονομικής και της γενικότερης αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας), θα επιδεινώσει τα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καθώς με άδεια πορτοφόλια η αγορά παραμένει παγωμένη και αντί για ανάκαμψη του τζίρου, ανακάμπτουν τα «φέσια» και οι πτωχεύσεις.