Νωρίτερα, στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, επανέλαβε την πρόταση για «εθνική διαπραγματευτική ομάδα», που όπως ισχυρίστηκε «θα επιδιώξει την καλύτερη δυνατή αναθεώρηση της δανειακής σύμβασης, ώστε να κρατήσουμε όλο το κεκτημένο, να φέρουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και απασχόληση». Στους άμεσους στόχους της συγκυβέρνησης ο Ευ. Βενιζέλος κατέταξε τους εξής:

-- Την απαρέγκλιτη τήρηση της«δημοσιονομικής προσαρμογής και της εισοδηματικής πολιτικής». Συνέχιση δηλαδή της σκληρής λιτότητας και των δραστικών περικοπών στις κοινωνικές παροχές.

-- Την άμεση προώθηση «των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών». Στο όνομα της «ανάπτυξης», ετοιμάζουν νέες αντεργατικές - αντιλαϊκές παρεμβάσεις, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

-- Την ολοκλήρωση «της φορολογικής διοίκησης και φορολογικής πολιτικής». Με τη νομοθέτηση νέου φορολογικού συστήματος, που θα λεηλατήσει ακόμα περισσότερα τα λαϊκά εισοδήματα, όταν στον αντίποδα θα προσφέρει νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο.

Στην ίδια συνεδρίαση, οι Α. Λοβέρδος και Μιχ. Χρυσοχοΐδης αμφισβήτησαν ανοιχτά τη θέση του του Ευ. Βενιζέλου να μη συμμετέχουν πρώην υπουργοί των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου στη νέα συγκυβέρνηση. Τελικά η Κοινοβουλευτική Ομάδα ενέκρινε την πρόταση Βενιζέλου να εκπροσωπηθεί το ΠΑΣΟΚ στη συγκυβέρνηση με πολιτικά πρόσωπα εκτός Κοινοβουλίου.

Οπως φάνηκε από τα λεγόμενά του κατά την εισήγηση, η απόφαση να μη συμμετέχουν κοινοβουλευτικά στελέχη στη νέα κυβέρνηση αποσκοπεί στην παραπλάνηση των λαϊκών στρωμάτων, με την καλλιέργεια αυταπατών για «αναγέννηση» τάχα του ΠΑΣΟΚ και δήθεν «απαγκίστρωση» από τον κυβερνητισμό. Αποτελεί ταυτόχρονα κίνηση τακτικής απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του διαγκωνισμού για τη νέα σοσιαλδημοκρατία, με τον Ευ. Βενιζέλο να προσπαθεί να βγει από το κάδρο της συγκυβέρνησης, ώστε να μην είναι ευάλωτος στην αντιπολιτευτικές κορόνες του Αλ. Τσίπρα.

Οπως χαρακτηριστικά είπε ο Ευ. Βενιζέλος, «αν πάμε στην κυβέρνηση με στελέχη πρώτης γραμμής, τότε αυτό θα κορυφωνόταν με τη δική μου συμμετοχή ως αντιπροέδρου και υπουργού Οικονομικών (...) Είναι κατά τη γνώμη μου προφανές ότι τυχόν δική μας άμεση συμμετοχή θα αποδυνάμωνε την πολιτική παρουσία του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή (...) και στην κοινωνία, καθώς θα συνεχιζόταν η ετεροβαρής χρέωση του ΠΑΣΟΚ για κάθε οικονομικό πρόβλημα της χώρας». Με τη μη συμμετοχή κοινοβουλευτικών στελεχών στην κυβέρνηση, διαφώνησε και ο Γ. Παπανδρέου, αλλά συντάχθηκε τελικά με την απόφαση του Ευ. Βενιζέλου.