«ΔΙΑΚΟΠΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ» Η ΑΠΟΛΥΣΗ: «Η πλειονότητα αυτών που δεν εργάζονται, ποσοστό 74%, βρέθηκε εκτός αγοράς εργασίας, μετά τη διακοπή της συνεργασίας τους με πρωτοβουλία του εργοδότη» (στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ).

ΒΡΗΚΑΝΕ ΠΑΠΑ: «Πριν ξεκινήσει το CERN, o ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών ήταν μια ουτοπία (...) η ουτοπία έγινε εφικτή χάρη στον συντονισμό για έναν κοινό σκοπό διαφορετικής εθνικότητας επιστημόνων. Ο συντονισμός αυτός και η συνεργασία είναι καταστατικό συστατικό αυτής της προόδου. Ανάλογο υπερεθνικό πείραμα είναι και η ίδια η ενωμένη Ευρώπη. Μια ακόμα ουτοπία που επίσης είναι εφικτή» (στα ΝΕΑ).

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: «Οσο ταχύτερα (...) ανοίξει τα χαρτιά της η κυβέρνηση (...) τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να τελειώσει, επιτέλους, το μαρτύριο εμβάθυνσης της ύφεσης (...) Ο πρωθυπουργός έχει την ευκαιρία να πείσει τους τεχνοκράτες της τρόικας ότι δεν αποσκοπεί σε τίποτε το διαφορετικό. Εχει, άλλωστε, το καθήκον να ξαναδέσει το σκοινί που ο ίδιος έκοψε» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΖΗΣΕ ΜΑΥΡΕ ΜΟΥ... «Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από το λαό, ο οποίος έχει δικαίως υψηλές προσδοκίες από την κυβέρνηση είναι ότι δεν πρέπει να περιμένει άμεσα απτά αποτελέσματα από την επαναδιαπραγμάτευση. Αντιθέτως αυτή η μάχη αναμένεται σκληρή και διαρκής» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ: «Η παροιμία λέει ότι "αν δεν σπάσεις αβγά ομελέτα δεν φτιάχνεις". Στη Γαλλία (...) για να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας του, ο πρόεδρος Ολάντ έδωσε εντολή στους υπουργούς του να μειώσουν το προσωπικό των υπουργείων τους κατά 2,5% έως το 2015 και να περιορίσουν τις λειτουργικές τους δαπάνες κατά 7% το 2013 και 4% το 2014» (στο ΕΘΝΟΣ).

ΠΑΡ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝ... «Σήμερα η Γαλλία του Ολάντ αντιμετωπίζει την πρόκληση δημοσιονομικών περικοπών (...) που δεν θα πλήξουν (...) μόνο την πολιτική αξιοπιστία της νέας κυβέρνησης αλλά θα προκαλέσουν σοβαρούς κλυδωνισμούς στην κοινωνική και πολιτική σταθερότητα της χώρας, με την απαξίωση των παρατάξεων κυβερνητικής διαχείρισης και τη διόγκωση αντισυστημικών δυνάμεων στα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος (...) είναι ωρολογιακή βόμβα για το πολιτικό σκηνικό (...) Με μικρή διαφορά χρόνου η Γαλλία και η Γερμανία (...) βαδίζουν στον εγκλωβισμό στην ύφεση, κατά συνέπεια η αναθεώρηση της γερμανικής κοπής πειθαρχίας είναι νομοτελειακή (...) Μπορεί να προχωρήσει η επιβολή άκαμπτης δημοσιονομικής πειθαρχίας χωρίς κοινωνική έκρηξη και πολιτική αποσταθεροποίηση σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία;» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).