Οι ισπανικές τράπεζες, όπως και οι ελληνικές, καταβροχθίζουν δισ. ευρώ, την ώρα που ο λαός βυθίζεται βαθύτερα στη φτώχεια

Η Ευρωζώνη έχει συμφωνήσει, κατ' αρχήν, να διαθέσει ποσό «μέχρι και 100 δισ. ευρώ» για τη στήριξη. Το τελικό ύψος, όμως, θα καθοριστεί μετά την ολοκλήρωση των ελέγχων που πραγματοποιούνται στις ισπανικές τράπεζες, ενώ το ΔΝΤ και οι πρώτοι έλεγχοι, τοποθετούν τις ανάγκες περί τα 60 δισ. ευρώ. Τα άμεσα προβλήματα εντοπίζονται σε τέσσερις ισπανικές τράπεζες: Την Bankia, την Cataluyna Caixa, τη Nova Galicia και την Banco de Valencia. Οι τελευταίες τρεις έχουν κρατικοποιηθεί και εξετάζεται το τι θα γίνει με άλλες επτά, όπως και με αρκετά μικρότερα ταμιευτήρια.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ, τα χρήματα του δανείου θα κατατεθούν στο ισπανικό Ταμείο για την Οργανωμένη Αναδιάρθρωση των Τραπεζών (FROB) και από εκεί η κυβέρνηση θα τα διοχετεύσει στα χρηματοοικονομικά ιδρύματα. Η ισπανική κυβέρνηση θα διατηρήσει την πλήρη ευθύνη της οικονομικής βοήθειας, την αποπληρωμή της οποίας εννοείται ότι θα μετακυλήσει στο λαό, τον οποίο ήδη βομβαρδίζει με νέα μέτρα ύψους 65 δισ. ευρώ.

Στους όρους της δανειοδότησης περιλαμβάνονται ειδικά μέτρα για τις τράπεζες, μαζί με εκτεταμένα σχέδια αναδιάρθρωσης, καθώς και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για τον κλάδο που θα περιλαμβάνουν το διαχωρισμό των προβληματικών τραπεζικών παγίων, καθώς και τη διακυβέρνηση, ρύθμιση και εποπτεία του ισπανικού τομέα. Οι όροι αυτοί θα περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο που θα υπογραφεί μέσα στις επόμενες ημέρες.

Τα δάνεια που θα χρησιμοποιηθούν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα έχουν διάρκεια 12,5 ετών, ενώ κάθε εκταμίευση θα έχει διάρκεια μέχρι και 15 έτη. Το EFSF θα εξοικονομήσει στην αρχή της βοήθειας 30 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση εκτάκτων χρηματοδοτικών αναγκών.

Ενδεικτικό των ανταγωνισμών που μαίνονται στις δυο άκρες του Ατλαντικού με επίκεντρο και την Ελλάδα, είναι και το δημοσίευμα της αμερικάνικης «Wall Street Journal» για τα βιομηχανικά πάρκα της Βόρειας Ελλάδας. Στο δημοσίευμα σημειώνεται πως η Ελλάδα, όπως και άλλα κράτη μέλη του ευρώ που σήμερα χρειάζονται οικονομική βοήθεια, «αγωνίστηκε να παραμείνει ανταγωνιστική στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία, ωστόσο πλέον λείπει ένα εθνικό νόμισμα που να μπορεί να υποτιμηθεί για να κάνει τα προϊόντα της φθηνότερα στις αγορές του εξωτερικού».

Η εφημερίδα σημειώνει επίσης ότι έχει καλυφθεί μέρος της εσωτερικής υποτίμησης, αλλά το πρόγραμμα ΔΝΤ και ΕΕ επιζητεί επιπλέον μείωση του εργατικού κόστους κατά 15% στην επόμενη τριετία. «Εάν διαλυθεί η Ευρωζώνη» γράφει η εφημερίδα, «η βαθύτερη αιτία δεν θα είναι η δημοσιονομική απειθαρχία ή η πολιτική αναποφασιστικότητα, αλλά επειδή η συμμετοχή των χωρών στο κοινό νόμισμα, σε συνδυασμό με την προσέγγιση της Γερμανίας για τη δική της οικονομία, τους αφήνει ένα δρόμο ανάκαμψης που για κάποιους οικονομολόγους είναι ελάχιστα εφικτός, κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά».