Πόσα δεν έχει κανείς να σας χρεώσει; Ξεκινώντας από την εξωτερική πολιτική, όπου παραδώσατε τη χώρα σε άνανδρες επιθετικές επιχειρήσεις, σέρνοντάς την παράλληλα στα άπληστα - και άπλυτα - ανοιχτά στόματα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και φτάνοντας στα εσωτερικά, όπου δημιουργήσατε νέες στρατιές ανέργων, φτωχών και απελπισμένων...

Δεν υπάρχουν, πια, περιθώρια επικοινωνίας μαζί σας. Μέρα με τη μέρα γίνεστε επιθετικότεροι, αυταρχικότεροι, δεξιότεροι. Σας έχει απορροφήσει οριστικά και αμετάκλητα η χυδαία χοντροαριστοκρατία του τόπου. Παραδοθήκατε στις δεξιώσεις και τα χειροφιλήματα αμόρφωτων εφοπλιστών και αστοιχείωτων βιομηχάνων. Και όλοι μαζί παριστάνετε τους δόγηδες και τις δόγισσες! Σε μια χώρα που έχει «γραμμένους» τους τίτλους!

Γίνατε, σαν άτομα και σαν πολιτικοί, καρικατούρες. Περιφέρεστε εδώ και εκεί σκορπώντας ψέματα και συκοφαντίες. Επιτίθεστε σε όποιον σάς κάνει κριτική και τον απειλείτε! Φέρνετε, όντας βαθιά μικροαστοί, τα προσωπικά σας σε πρώτο πλάνο, σπρώχνοντας τα γενικά - και τα κοινωνικά - στο περιθώριο. Μια πολιτική, βέβαια, που γίνεται σκόπιμα για να αποπροσανατολίσει.

Προσωπικά, σας είχα οριστικά ξεγράψει. Είχα αποφασίσει να μην σας απευθύνω ποτέ το λόγο. Ομως τα γεγονότα αυτών των ημερών με έχουν αγριέψει. Δε σας επιτρέπω, ούτε σε εσάς προσωπικά, ούτε στους συνεργάτες σας, να ασχημονείτε πάνω σε μωρά που πονάνε! Δε σας επιτρέπω και σας καταγγέλλω που χρησιμοποιείτε τους ανθρώπους σαν σάκους του μποξ για να βγάζετε πάνω τους το θυμό σας, τα κόμπλεξ και την απανθρωπιά σας!

Τι ήταν το μωράκι, που πέθανε χωρίς το δικαίωμα στην ελπίδα, κύριε πρωθυπουργέ; Μετοχή του χρηματιστηρίου, για να είναι υπεύθυνη η τράπεζα για την τύχη του; Ποιος σας είπε ότι η ζωή του έπρεπε να εξαρτάται από την ευσπλαχνία των συνανθρώπων μας; Από τις γραφειοκρατικές αποφάσεις κάποιου διευθυντή; Κανένας από εσάς δεν ντρέπεται, που για να δοκιμάσει να σωθεί ένα αγγελούδι, αναγκάσατε τους γονείς του να βγούνε στη ζητιανιά; Να παρακαλέσουν, να κλάψουν, λες και δεν τους έφτανε ο φόβος του θανάτου που τρύπωσε στο σπίτι τους! Και, τέλος, κανένας δεν ντρέπεται, που από δική σας ευθύνη και ολιγωρία, τελικά, το μωρό έσβησε πριν προλάβει να πει καλημέρα στη ζωή;

Τα δικά σας μωρά, κύριε πρωθυπουργέ, έχουνε κέρατα και ξεχωρίζουν από το μωράκι του Μυτιληνιού; Το παιδάκι της κυρίας από το Βόλο, που εκλιπαρεί βοήθεια, από άχυρα είναι καμωμένο και το πετάτε στα σκουπίδια; Κανένας σας δεν κοκκινίζει, που πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα και τα παρακάλια της μιας μάνας αρχίζουν μιας άλλης; Ανοχύρωτος, πια, ο λαός μας; Μας βγάλατε όλους στα φανάρια να απλώνουμε τα χέρια μας στους περαστικούς;

Καμία δικαιολογία δε σας επιτρέπεται! Δε δοκιμάσατε να αλλάξετε τη ζωή και από συγκυρίες ή έστω ανικανότητα δεν τα καταφέρατε, για να έχετε τη συμπάθειά μας και την ανοχή μας. Εσείς παραλάβατε τη ζωή από το κακό και συνειδητά την πήγατε στο χειρότερο. Η συμπεριφορά, που σας εκφράζει - και σας αποκαλύπτει - σαν ανθρώπους και σαν πολιτικούς, είναι αυτή που προκύπτει από τα λόγια και τον κυνισμό του υπουργού Υγείας: «Το θέμα έχει λήξει», είπε ο ιερόσυλος!

Το «θέμα που έχει λήξει», για τον υπουργό σας, για εσάς προσωπικά και την κυβέρνησή σας, κύριε πρωθυπουργέ, είναι ο θάνατος ενός μωρού! Ο θάνατος ενός μωρού από δική σας ευθύνη. Ο θάνατος και στη συνέχεια η έλλειψη σεβασμού στο νεκρό παιδί. Βρέστε εσείς, λοιπόν, μόνος σας τη λέξη που σας ταιριάζει. Εγώ αδυνατώ! Για ένα μπορώ να σας βεβαιώσω! Σας λυπάμαι!