Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλά ούτε η δική του πολιτική είναι θετική για το λαό. Αναγνωρίζει το χρέος και ζητά παράταση χρόνου για την αποπληρωμή του. Αρα, θα το πληρώσει ο λαός. Μιλά για σχέδιο ανάπτυξης που θα «ακυρώσει» το μνημόνιο (εγκατέλειψε την κατάργησή του), αλλά και για ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων που για να κάνουν επενδύσεις απαιτούν συνεχώς αντεργατικά μέτρα. Αλλά επιχειρήσεις με κέρδη και εργαζόμενοι με καλούς μισθούς δε γίνεται να συνυπάρξουν. Μιλά για ευρωομόλογα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που το συζητούν τελευταία στην ΕΕ, αλλά αυτό σημαίνει νέα μνημόνια. Το ίδιο και με την πρότασή του να γίνεται το χρέος των κρατών υπόθεση όλης της ΕΕ. Αρα, η επίθεση στους λαούς και στα δικαιώματά τους θα ενταθεί στο έπακρο, μέχρι που να μην απομείνει τίποτα πια για να τους αφαιρεθεί. Σ' αυτό το σημείο συμπίπτουν τα συμφέροντα όλων ανεξαιρέτως των αστικών τάξεων των χωρών - μελών της ΕΕ. Από κει και πέρα η καθεμία για λογαριασμό της προωθεί τη μία ή την άλλη πρόταση - απ' αυτές που υπερασπίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ - που ανταποκρίνεται καλύτερα στα συμφέροντά της κι αναλόγως της ισχύος της την επιβάλλει ή όχι. Τα μονοπώλια έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Αυτά επιλέγουν τα εργαλεία διαχείρισης της κρίσης, που όποια μορφή κι αν πάρει δε θα αλλοιώσει καθόλου το αντιλαϊκό της περιεχόμενο.