Από τη φύση τους οι Κρατικοί Προϋπολογισμοί, στις συνθήκες του καπιταλισμού, αποτελούν εργαλεία αναδιανομής των εισοδημάτων, υπέρ της κυρίαρχης τάξης. Η βασική λειτουργία που επιτελούν, αναλύεται στη συγκέντρωση εσόδων, κύρια από τη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία και διοχετεύουν, υπό τη μορφή δαπάνης, σε διάφορους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, όπως στη λειτουργία του καπιταλιστικού κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών, στην ενίσχυση συγκεκριμένων μερίδων του κεφαλαίου, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και στο βαθμό που ο συσχετισμός δυνάμεων είναι ευνοϊκός για το λαϊκό κίνημα, στη χρηματοδότηση διαφόρων αναγκών κοινωνικού χαρακτήρα (Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση). Αν λάβουμε υπόψη ότι τα έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού, μαζί με τα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων ξεπερνούν το 40% του ΑΕΠ της χώρας, τότε γίνεται κατανοητός ο ρόλος του Κρατικού Προϋπολογισμού ως μηχανισμού αναδιανομής εισοδημάτων, υπό το πρίσμα πάντα των αναγκών της αναπαραγωγής του συνολικού κεφαλαίου.

Στις συνθήκες της παρατεταμένης οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, οι Κρατικοί Προϋπολογισμοί γίνονται κυριολεκτικά φονικά όπλα στα χέρια της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της, τα οποία στρέφουν ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, στην εναγώνια προσπάθεια του συστήματος καπιταλιστικής εκμετάλλευσης να ξεπεράσει την οικονομική κρίση. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στους Κρατικούς Προϋπολογισμούς των ετών 2010 - 2011 - 2012, έχουν ενσωματωθεί το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων, που πήραν διαδοχικά οι κυβερνήσεις της περιόδου αυτής, και εμφανίστηκαν στο πρώτο και στο δεύτερο μνημόνιο. Από την άποψη αυτή, οι τρεις τελευταίοι προϋπολογισμοί, δεν είναι απλώς μηχανισμοί αναδιανομής εισοδήματος υπέρ της αστικής τάξης, αλλά δηλητηριώδεις, δολοφονικές μηχανές, οι οποίες στραγγαλίζουν και ισοπεδώνουν λαϊκά εισοδήματα και κατακτήσεις και πιέζουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων στα επίπεδα της δεκαετίας του '50...

Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού του οκτάμηνου Γενάρη - Αυγούστου του 2012. Τον Αύγουστο σημειώθηκε εντυπωσιακή αύξηση εσόδων, καθώς η φορολογία εισοδήματος των φυσικών προσώπων αυξήθηκε κατά 26%! Πίσω από το ποσοστό αυτό, βρίσκεται η μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ, ο δραστικός περιορισμός των δαπανών που εκπίπτουν από το εισόδημα, η θέσπιση των εξοντωτικών τεκμηρίων, ο φόρος «αλληλεγγύης», ενώ το Σεπτέμβρη έρχονται οι φόροι στην ακίνητη περιουσία. Ενδεικτικό της ληστρικής αντιλαϊκής φορολογικής πολιτικής είναι, ότι οι επιστροφές φόρων μειώθηκαν από 3,4 δισ. το 2011 σε 2,2 δισ. το 2012...

Κυριολεκτικά σφαγείο επικρατεί στις κοινωνικές δαπάνες με τις δαπάνες του Τακτικού Προϋπολογισμού να έχουν μειωθεί κατά 5,2 δισ. σε σχέση με το 2011, ή κατά 10,7%. Πίσω από την τεράστια αυτή μείωση, βρίσκεται ο σφαγιασμός των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων, των επιχορηγήσεων σε κοινωνικούς φορείς. Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής είναι ορατά. Οι καρκινοπαθείς δεν έχουν φάρμακα, τα σχολικά κτίρια δεν επισκευάστηκαν και οι σχολικές επιτροπές δεν έχουν χρήματα για θέρμανση, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές καλούνται να επιβιώσουν με μισθούς πείνας, η κοινωνία διαλύεται και αποσυντίθεται.

Λένε ότι αυτές οι θυσίες πρέπει να γίνουν για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Δεν πρόκειται για θυσίες, αλλά για εν ψυχρώ δολοφονίες. Ο δρόμος για το λαό περνάει από την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.