Με τραγούδι, λόγο και στίχους ποιητών, άρχισε το αφιέρωμα στον ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών στη Λαϊκή Σκηνή, «με αίμα και ιδρώτα δένεται το ατσάλι».

Ο Γ. Σαρρής, με το συγκρότημά του, άνοιξε την «παράσταση», λέγοντας «τι να πει κανείς για την απεργία των Χαλυβουργών μόνο με τραγούδι...», «9 μήνες οι Χαλυβουργοί, μας δείξαν να μην το βάζουμε κάτω, να παλεύουμε, να μην απελπιζόμαστε ό,τι και να γίνεται».

Το τραγούδι «μην απελπίζεσαι και δεν θ' αργήσει κοντά σου θα ρθει μια χαραυγή» ακούστηκε σε όλο το χώρο κάτω από τα χειροκροτήματα του κόσμου που έρχονταν συνέχεια.

Και ο Γ. Σαρρής συνέχισε, οι Χαλυβουργοί μας δείξαν ότι δεν είναι «κανένας μόνος σε αυτή τη μάχη».

«Σαν βγω από αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει», ήταν το δεύτερο τραγούδι που κάλυψε τα χειροκροτήματα του κόσμου που κάθονταν στα τραπεζάκια και έπιναν. Και ακολούθησε το τραγούδι τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

Τη Λαϊκή Σκηνή τίμησαν με την παρουσία τους εργάτες της «Χαλυβουργίας», με επικεφαλής τη διοίκηση του σωματείου τους. Οι Χαλυβουργοί ήταν εκεί, όταν ο Γ. Σαρρής τους αφιέρωσε ένα τραγούδι που έγραψε γι' αυτούς το «Είμαστε εργάτες».