Η αυλαία για την Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ άνοιξε με το εξαιρετικό αφιέρωμα στα 90 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή και την προσφυγιά, με τίτλο «Το σεργιάνι μας στον κόσμο...», που επιμελήθηκε ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης, ο οποίος ενορχήστρωσε και τραγούδησε μαζί με τους Βασίλη Λέκκα, Μανώλη Μητσιά, Νάνα Μπινοπούλου τραγούδια σημαντικών στιχουργών και συνθετών. Τραγούδια των Θεοδωράκη, Λάγιου, Ξαρχάκου, Σαββόπουλου Ανδριόπουλου κ.ά. Σε στίχους Λειβαδίτη, Γκάτσου, Γκανά, Ελευθερίου, Μύρη, Μπουρμπούλη κ.ά. Τραγούδια όπως «Μην κλαις», «Θα με δικάσει», «Ζεϊμπέκικο», «Χίλια μύρια κύματα», «Δυο παλικάρια απ' τ' Αϊβαλί», «Δραπετσώνα», «1922», «Μαλαματένια λόγια», «Ασίσικο Πουλάκη», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», «Καισαριανή», «Μάνα μου Ελλάς» κ.ά. Ενα ταξίδι μνήμης στις λασπωμένες γειτονιές του Πειραιά, της Κοκκινιάς, των Ανατολικών Συνοικιών, εκεί όπου συγκεντρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων της Μικρασίας. Του εργατόκοσμου και του λαού, που και τότε όπως και σήμερα αποτέλεσε το μόνο «χαμένο» στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, αλλά που με συμπαραστάτη τους το ΚΚΕ πύκνωσαν τις γραμμές του, σφυρηλατήθηκαν και ατσαλώθηκαν ακόμα περισσότερο την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, όταν οι προσφυγικοί συνοικισμοί μετατράπηκαν σε κάστρα του αγώνα.