Καίριες απαντήσεις στις αποπροσανατολιστικές αντιλήψεις που καλλιεργήθηκαν απλόχερα στις εργασίες του συνεδρίου έδωσε η τοποθέτηση του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, που εκ μέρους του Κόμματος σημείωσε μεταξύ άλλων τα εξής:

Αποτελούν συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης οι διακηρύξεις για ενεργειακό σχεδιασμό και για βέλτιστο ενεργειακό μείγμα με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, από πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται το πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς της ΕΕ. Μέσα σε αυτή τη ζούγκλα της αγοράς οι όμιλοι ανταγωνίζονται και θα ανταγωνίζονται με κριτήριο το ποσοστό κέρδους, το μερίδιο της αγοράς και κάθε κρατική ρύθμιση υπηρετεί και θα υπηρετεί αντικειμενικά το στόχο της κερδοφορίας, της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου».

Πιο κάτω πρόσθεσε ότι «κανένα εναλλακτικό μοντέλο απελευθέρωσης και χονδρεμπορικής αγοράς, καμιά αλλαγή στη μετοχική σύνθεση, δεν μπορεί να αναιρέσει μέσα στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς τη λειτουργία κάθε ενεργειακού ομίλου, και της ΔΕΗ, με γνώμονα το ποσοστό κέρδους του σε βάρος τόσο των λαϊκών αναγκών όσο και των εργαζομένων του κλάδου» και πως «αυτή η πραγματικότητα δεν αλλάζει βαφτίζοντας το κρέας ψάρι -όπως ο ΣΥΡΙΖΑ- και παρουσιάζοντας τις επιχειρηματικές συμπράξεις σαν δήθεν εναλλακτική λύση της ιδιωτικοποίησης».

Αναφερόμενος στην τακτική που ακολουθείται από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες επισήμανε πως «η επιλογή του "μικρότερου κακού", η γραμμή που πάντα αποδέχεται το ασφυκτικό πλαίσιο που καθορίζει ο αντίπαλος και αναζητά μάταια φιλολαϊκές "κόκκινες γραμμές" διαπραγμάτευσης μέσα σε αυτό, οδήγησε το κίνημα από ήττα σε ήττα».

Σημείωσε ακόμα πως «καμιά πολιτική δύναμη και καμιά κυβερνητική εναλλαγή δεν μπορεί να οδηγήσει σε φιλολαϊκή διέξοδο όταν υποκλίνεται στο στόχο της ανταγωνιστικότητας της άρχουσας τάξης και στις δεσμεύσεις της ΕΕ».

Καταλήγοντας υπογράμμισε: «Η σημερινή πάλη κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ ακόμα και με πιο οξυμένες μορφές, θα μείνει τελικά "άσφαιρη ντουφεκιά" στον αέρα όσο δεν στρέφεται συνολικά ενάντια στην "απελευθέρωση" του ενεργειακού τομέα, όσο δεν εντάσσεται στο μεγάλο πόλεμο μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων για να μην πληρώσει την κρίση ο λαός, για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης με λαϊκή εξουσία».