Μετά την εκτίμηση που έκανε την περασμένη εβδομάδα ότι «οι απεργίες προκαλούν ύφεση», προχτές η «Εστία» επέλεξε να ασχοληθεί με τον «υπεύθυνο συνδικαλισμό». Ο οποίος - σημειώνει η εφημερίδα με παραπομπή της σε εκτιμήσεις αστών αναλυτών - είναι «απαραίτητο και ζωτικό στοιχείο της κοινωνικής λειτουργίας και ως εκ τούτου μπορεί να συμβάλλει στην κοινωνική συνοχή».

Η εφημερίδα πλέκει το εγκώμιο του συνδικαλισμού «που ξέρει να διαλέγεται και να γίνεται φορέας εύρυθμης κοινωνικής και οικονομικής λειτουργίας κάθε φορά που το απαιτούν οι συνθήκες παραγωγής πλούτου». Βέβαια, η «εύρυθμη κοινωνική και οικονομική λειτουργία» για την οποία αγωνιά η «Εστία» και η τάξη που εκπροσωπεί δεν είναι παρά ο απρόσκοπτος πλουτισμός των επιχειρήσεων. Πλουτισμός που για να προχωρήσει απαιτεί το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και δυσκολεύεται όταν αντί για «διαλόγους» οι εργαζόμενοι οργανώνουν αγώνες για τις δικές τους ανάγκες.

Η αλήθεια είναι πως η υπευθυνότητα των συνδικαλιστών και κάθε πρωτοπόρου εργάτη απέναντι στην τάξη του δεν καθορίζεται από την προστασία αυτής της «εύρυθμης λειτουργίας» που τον εκμεταλλεύεται στυγνά και του κάνει τη ζωή κόλαση. Αυτή η «εύρυθμη λειτουργία» προϋποθέτει την εφαρμογή όχι μόνο των νέων άγριων αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση αλλά και πολλών περισσότερων ακόμα. Γιατί; Γιατί έτσι θα πέσει η τιμή της εργατικής δύναμης και θα εξασφαλιστούν προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Βέβαια, η «Εστία» δεν είναι αφελής. Τη δουλειά της κάνει: γνωρίζει καλά ότι η σωτηρία του μεγάλου κεφαλαίου θα κριθεί από την υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, από την ικανότητά της να υποτάσσει με την προπαγάνδα της τους εργαζόμενους στους μεγαλοεπιχειρηματίες, άρα και από την απόκρυψη της αλήθειας, δηλαδή του ότι τα συμφέροντα των εργατών όχι μόνο δεν ταυτίζονται αλλά και είναι αντίθετα με αυτά των μονοπωλίων.