Οι όποιες διαφωνίες των κομμάτων της συγκυβέρνησης σε λίγα επιμέρους ζητήματα, που έχουν σχέση με τη σαρωτική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, δεν αλλάζουν το γεγονός ότι έχουν συμφωνήσει στα βασικά. Στη νομοθέτηση του ελάχιστου μισθού και στην κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, άρα και στην κατάργηση τριετιών και επιδομάτων, στη μείωση των αποζημιώσεων μέσα από τη μείωση του χρόνου προειδοποίησης για απόλυση, στη μείωση κατά 4% των εργοδοτικών εισφορών, στη 13ωρη δουλειά για 6ήμερη βδομάδα χωρίς πληρωμή υπερωριών. Στο νέο εργασιακό έγκλημα για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, οι παλιοί εργαζόμενοι να βρεθούν στο ίδιο μετερίζι με τους νέους εργαζόμενους και τους ανέργους, που ζουν ήδη την εργασιακή ζούγκλα, για να σταματήσουν το έγκλημα, για το δικαίωμα όλων στη σταθερή εργασία με σύγχρονα δικαιώματα και μισθούς. Η εργατική τάξη δεν έχει ακόμα δείξει τη δύναμή της. Ηρθε η ώρα να το κάνει με την ταξική της ενότητα, οργάνωση και συνειδητοποίηση.