Το προτεινόμενο νομοσχέδιο, κυριολεκτικά, δεν είναι απλώς απαράδεκτο, αλλά επικίνδυνο. Γιατί διευρύνει στο μέγιστο βαθμό όλες τις δυνατότητες παρέμβασης της αστυνομικής εξουσίας του κράτους στη ζωή μας. Με αυτό τον τρόπο συρρικνώνει τις εγγυήσεις που παρέχει το Σύνταγμα και το δημοκρατικό πολίτευμα στα ατομικά μας δικαιώματα και στην προσωπική μας ασφάλεια. Δηλαδή, το νομοσχέδιο προσβάλλει την ασφάλεια του ατόμου. Δεν έρχεται να την προστατεύσει, όπως επικαλούνται.

Πρώτη και σημαντική διεύρυνση της αστυνομικής εξουσίας του κράτους, και κατ' επέκταση και της ποινικής εξουσίας, είναι η διεύρυνση, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, του εγκλήματος της λεγόμενης σύστασης συμμορίας. Είναι ένα έγκλημα που προβλέπει το Ποινικό Δίκαιο για ορισμένες πράξεις, αλλά με μετριοπάθεια. Τώρα θα τιμωρείται η προπαρασκευαστική πράξη με την καθιέρωση αυτού του εγκλήματος. Αλλά οι προπαρασκευαστικές πράξεις, κατά κανόνα, δεν τιμωρούνται από το σύγχρονο δημοκρατικό Ποινικό Δίκαιο, γιατί πολλά μπορεί να σκέφτεται κανείς, αλλά πολύ λίγα από αυτά προχωρεί να τα υλοποιήσει. Επειδή έχουμε το αξιόποινο μιας προπαρασκευαστικής πράξης με την καθιέρωση του εγκλήματος της σύστασης και συμμορίας, το ισχύον Δίκαιο είναι μετριοπαθές.

Αντίστροφα, ο νόμος διευρύνει αυτό το έγκλημα σε μέγιστο βαθμό, έτσι ώστε σχεδόν καταλήγει να περιλαμβάνει το μισό τμήμα του Ποινικού Δικαίου. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, προβλέπει κακουργηματικές ποινές, ακόμη και κάθειρξη μέχρι δέκα χρόνια για προπαρασκευή, στην ουσία.

Μια άλλη απαράδεκτη διεύρυνση είναι ότι επιτρέπει την αστυνομική διείσδυση, θα λέγαμε, στη ζωή μας, με το να νομιμοποιεί την εγκατάσταση μηχανημάτων αποτύπωσης ήχου ή εικόνων, δηλαδή την εγκατάσταση κοριού ή κρυφής κάμερας, ώστε να παρακολουθήσουν τις συνομιλίες μας και την ιδιωτική μας ζωή. Αυτό που θεωρείται ότι είναι το άλφα και το ωμέγα μιας δημοκρατικής πολιτείας... Να αισθάνεται ο άνθρωπος ότι το σπιτικό του, ο χώρος του, που είναι το άσυλό του, γι' αυτό το λέμε και άσυλο κατοικίας, αυτό καταλύεται. Ακόμη δε, προβλέπει και άλλα παρεμφερή μηχανήματα. Δηλαδή, προβλέπουν τη χρήση και άλλων μηχανημάτων, που θα ανακαλύψει η τεχνολογία.

Επίσης, το νομοσχέδιο επιτρέπει τη λήψη γενετικού υλικού, χωρίς τη συγκατάθεση του κατηγορουμένου. Προβλέπεται ότι κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να διαφυλαχτεί για τη διαλεύκανση και μελλοντικών εγκλημάτων. Εδώ, «ανοίγεται η πόρτα» για να εγκαθιδρυθεί αρχείο, όχι μόνο για φακέλωμα σχετικά με τη ζωή μας και τη δράση μας, αλλά εγκαθιδρύει το φακέλωμα και σχετικά με τη βιολογική μας υπόσταση. Πώς είμαστε συγκροτημένοι από τη Φύση και, επομένως, τι πρέπει να αναμένει κανείς από εμάς μελλοντικά...

Περαιτέρω προβλέπει τη λεγόμενη ανακριτική διείσδυση. Είναι ένα από τα πιο βάναυσα και ύπουλα μέσα αστυνομικής δράσης. Κάτω από αυτόν τον αφηρημένο τίτλο, κρύβεται η χρησιμοποίηση προβοκατόρων, πρακτόρων, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα ακόμα να συμμετέχουν στην τέλεση αξιόποινων πράξεων. Δεν ξεκαθαρίζεται ποιες είναι αυτές και πού σταματάει η ατιμωρησία του πράκτορα. Εδώ βλέπουμε να οργιάζει η αμφιλεγόμενη αντίληψη του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Φτάνει ο σκοπός να αγιάζει και την τέλεση βαρύτατων εγκλημάτων;

Επιτρέπει τη σύνδεση των διαφόρων αρχείων, με προσωπικά δεδομένα, από τραπεζικούς λογαριασμούς, μέχρι αρχεία νοσοκομείων ή άλλων δραστηριοτήτων και ιδιοτήτων του ανθρώπου. Εδώ είναι χαρακτηριστικό ότι τιμωρεί τη χρήση των αρχείων για τη ματαίωση της δίωξης ενόχων. Δεν τιμωρείται η αθέμιτη χρήση των αρχείων για να ενοχοποιήσει αθώους. Αυτό το ξέχασε.

Προχωρεί και σε μερικές άλλες μεταβολές. Καταργεί τη συμμετοχή των ενόρκων στα δικαστήρια, με τη σκέψη ότι οι ένορκοι δεν είναι προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν κινδύνους και η συμμετοχή σε ένα δικαστήριο ενόρκων που δικάζει τρομοκράτες σημαίνει και ότι εκτίθεσαι στον κίνδυνο αντεκδικήσεων των τρομοκρατών και, επομένως, ότι οι πολίτες δε θα έχουν το κουράγιο να αντιμετωπίσουν τέτοιο κίνδυνο, γι' αυτό θα πάνε τακτικοί δικαστές. Αυτό είναι μειωτικό για τους πολίτες.

Το να καταργήσεις τους ενόρκους, καταργείς μια εγγύηση αμεροληψίας, εγγύηση ανεξαρτησίας του μηχανισμού της Δικαιοσύνης από τους άλλους μηχανισμούς της εξουσίας. Αυτό ισχύει, όταν εξακολουθεί να διατηρείται η εξάρτηση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης από την κυβέρνηση. Εξάρτηση, που στηρίζεται στο ότι η κυβέρνηση επιλέγει την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Αυτός που είναι αρμόδιος να ελέγξει την κυβέρνηση, προσδιορίζεται από τον ελεγχόμενο. Επομένως, διατηρείται μια «σκιά» που πλανιέται πάνω από την ενάσκηση της Δικαιοσύνης. Αυτό που γίνεται προσπάθεια να εξουδετερωθεί με τα ορκωτά δικαστήρια, το νομοσχέδιο το ενισχύει.

Καταργείται και το δικαίωμα αναίρεσης κατά παραπεμπτικών βουλευμάτων. Η αναίρεση αφορά πάντοτε τον ισχυρισμό του παραπεμπόμενου ότι είτε παραβιάζεται το Σύνταγμα είτε παραβιάζονται οι νόμοι. Οτι, δηλαδή, είναι παράνομη η παραπομπή. Αυτό μερικές φορές αποδείχνεται αληθινό. Η ύπαρξη της ευχέρειας προσφυγής στον Αρειο Πάγο για τα παραπεμπτικά βουλεύματα μειώνει το φόρτο εργασίας της Δικαιοσύνης. Αυτή η ψυχολογία βιαστικών παραπομπών και εκδικάσεων δεν υπηρετεί τα συμφέροντα της Δικαιοσύνης.

Αλλά με την αναφορά στους τομείς του οργανωμένου εγκλήματος και της λεγόμενης τρομοκρατίας, μπορεί να έρθει και να καλύψει με ορισμένα τεχνάσματα και πολιτικές δραστηριότητες και, μάλιστα, με τη μορφή της σύστασης και συμμορίας και στις πιο προπαρασκευαστικές της μορφές, που μπορεί να μην είναι καν προπαρασκευή εγκλήματος.

Εδώ βλέπουμε ότι έχουμε ένα νομοσχέδιο που δεν εξυπηρετεί την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της τρομοκρατίας, ενώ συρρικνώνει την προστασία που μας δίνεται από το Δίκαιο. Διερωτώμαι μέχρι τώρα το γεγονός ότι δεν έχει πιαστεί ούτε ένας τρομοκράτης, αυτή η ανεπάρκεια οφείλεται στο ότι δεν είχαμε διατάξεις, που να κάνουν «εκπτώσεις» του κράτους Δικαίου στο πεδίο της Ποινικής Δικαιοσύνης; Σε αυτό οφείλονται ή στην απίστευτη έλλειψη ειδικής παιδείας, γνώσεων, ευσυνειδησίας και οργανωτικής δομής στην αντιμετώπιση του εγκλήματος; Η πρόσληψη και η σταδιοδρομία των αστυνομικών εξαρτάται από το ρουσφέτι. Υπάρχουν ανίκανοι και ανεπαρκείς μηχανισμοί. Αυτοί οι μηχανισμοί θα αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα, όταν τα πλοκάμια του έχουν διεισδύσει και μέσα στο αστυνομικό σώμα;

Η σημερινή ανεπάρκεια δεν οφείλεται στην έλλειψη του οπλοστασίου, που πάνε να μας φορτώσουν και είναι σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων. Οφείλεται στην παντελή έλλειψη αντιμετώπισης του θέματος της οργάνωσης των αστυνομικών υπηρεσιών. Από εκεί έπρεπε να αρχίσουν. Με την αναδιοργάνωση και την κάθαρση της ΕΛ.ΑΣ. από τους επίορκους.