Ο «τρομονόμος» θα συμπληρωθεί σε πιο σκληρή κατεύθυνση και με συμπληρωματικές νομοθετικές διατάξεις, αλλά και με υπουργικές αποφάσεις και διατάξεις αστυνομικών, ίσως και άλλων διοικητικών αρχών που θα αποδειχτούν απαραίτητες για την εφαρμογή των διατάξεών του. Ηδη υπάρχει το νομοσχέδιο για τον περιορισμό και τους όρους κάτω από τους οποίους θα επιτρέπεται και θα διεξάγεται δημόσια συνάθροιση, εκδήλωση, διαδήλωση, πορεία συνδικαλιστική ή πολιτική», με περιεχόμενο που θα το ζήλευε και η πιο αυταρχική εξουσία - αν υποτεθεί ότι υπάρχει τέτοια απέναντι σε τούτη της νέας τάξης. Παράλληλα, προχωρεί η διαδικασία της αναθεώρησης του Συντάγματος, με την οποία, στον τομέα της Δικαιοσύνης που εξετάζουμε τώρα εδώ, θα προχωρήσει ακόμα περισσότερο η δέσμευση της λειτουργίας και της συνείδησης των δικαστικών λειτουργών από την κυβερνητική εξουσία.

Ολες αυτές οι διαδικασίες θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη φασιστικού και ρατσιστικού παρακράτους, που αποβαίνει κρυφό (δήθεν) αποδεκτό συμπλήρωμα της «νόμιμης» κρατικής λειτουργίας. Σε μια τέτοια μολυσμένη ατμόσφαιρα, η Δικαιοσύνη εξευτελίζεται και θανατώνεται ή αυτοκτονεί. Γι' αυτό και οι δικαστικές εγγυήσεις, με τις οποίες ο υπουργός και τα υπολείμματα της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του φρόντισαν να... ομορφύνουν νομικά τον «τρομονόμο» τους, σύντομα θα καταλήξουν στην πράξη τυπικά χαρτιά που θα τα στέλνει στη δραστήρια αστυνομία κάποιος γραμματέας κι ύστερα θα τα υπογράφει κάποιος κύριος πρόεδρος ή κύριος εισαγγελέας. Οι παρόμοιες εμπειρίες του ελληνικού λαού είναι οδυνηρές. Και είναι καταγραμμένες σε πληθώρα βιβλίων και προσιτών ντοκουμέντων. Είναι αντικειμενικά ψεύτικος και παραπλανητικός ο υπουργικός ισχυρισμός ότι είμαστε μια δημοκρατική χώρα (με όλα αυτά;) με θεσμούς και βαδίζουμε με εμπιστοσύνη ότι από τους δικαστές και τους εισαγγελείς δε θα γίνει στρεβλή εφαρμογή του «τρομονόμου»

Από πολιτικούς και κοινωνικούς παράγοντες και από όλο το νομικό κόσμο της χώρας και οργανώσεις διακηρύχτηκε ότι το μελετημένο, ισόρροπο και μακροχρόνια εφαρμοζόμενο νομοθετικό πλαίσιο της χώρας είναι αρκετό και δε χρειάζεται καμιά παρέμβαση για την αντιμετώπιση της όποιας μορφής τρομοκρατίας. Η Δικαιοσύνη δεν έχει σκοπό να ανακαλύψει τους παραβάτες, αλλά να τους δικάσει με διατήρηση των δικαιωμάτων και της προσωπικότητάς τους. Για την υπουργική εκτίμηση της ακραίας προστασίας της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, ο ποινικός κώδικας περιέχει πληρέστατη προστασία με το 6ο κεφάλαιό του που έχει τον τίτλο «επιβουλή της Δημόσιας Τάξης» και τα 15 άρθρα του. Ετσι, για να φανεί αυτή η σχολαστική φιλοεξουσιαστική προστασία ας αναφερθεί εδώ ότι με φυλάκιση μέχρι τρία χρόνια τιμωρείται ακόμη και ο θρησκευτικός λειτουργός που κατά την άσκηση των έργων του ή γενικά με την ιδιότητά του προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε εχθροπάθεια κατά της πολιτειακής εξουσίας κλπ. (τρέμετε πανάγιοι ρασοφόροι του πολιτικού άμβωνα και των ευαγγελικών χειροκροτημάτων). Γι' αυτό (και από πλήθος άλλα περιστατικά που δεν μπορούν να εκτεθούν όλα σ' ένα άρθρο) η επιμονή της κυβέρνησης στην ψήφιση του «τρομονόμου» φανερώνει ότι αποκλειστικός σκοπός της είναι να εμποδίσει και να συντρίψει την πολιτική δράση λαού ενάντια στην αυταρχική εξουσία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Οσο προχωρούν αυτές οι υποδουλωτικές διαδικασίες, τόσο αφυπνίζονται πολιτικά όλο και πλατύτερα λαϊκά κινήματα σε όλες τις χώρες. Ενθαρρυντικές ενδείξεις έχουμε και στη χώρα μας, όπως προκύπτει από τη δραστηριότητα και την προσέλευση που παρατηρείται στις διοργανώσεις και στους συνδικαλιστικούς και πολιτικούς χώρους που προσπαθούν να δείξουν το δρόμο που συμφέρει στα αδικημένα στρώματα του κόσμου της δουλιάς. Ολοι αυτοί οι παράγοντες του δημόσιου βίου, οι επιστήμονες, οι διανοούμενοι γενικότερα και οι οργανώσεις τους καλούνται να βοηθήσουν και να στελεχώσουν το λαό στην προσπάθειά του να αντισταθεί στην επιδρομή των μεγαλοσυμφερόντων και της εξουσίας τους. Πρέπει να καταδείξουν ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται μπροστά στη διαδικασία της συγκρότησης της «νέας τάξης πραγμάτων» του δικαίου των επιδρομών, της παγκοσμιοποίησης της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας. Η οικονομική εξουσία των μεγάλων συμφερόντων προχωρεί στην απ' ευθείας άσκηση και της πολιτικής εξουσίας. Αυτό το νόημα έχουν οι κραυγές τους για «λιγότερο κράτος» και η οργή τους για την ανάμειξη της Δικαιοσύνης στις «διαπλοκές» τους, στα εγκληματικά εμπόρια και τα ληστρικά χρηματιστήριά τους. Δεν τους «κάνει» πια η μορφή της Δικαιοσύνης που τους υπηρέτησε σε παλιότερες μορφές της δημοκρατίας τους και ακριβώς αυτή την καθαρά διεκπεραιωτική αποστολή και δομή της επιχειρούν να οργανώσουν τώρα με διάφορους τρόπους και σε διάφορα επίπεδα. Να ενθαρρυνθεί ο λαός με τη γνώση ότι ο αγώνας του δεν τελειώνει με μια μάχη, στην οποία από ιστορική συγκυρία έτυχε να 'χουν οι εκμεταλλευτές τα πιο αποτελεσματικά όπλα. Είναι κρίμα να φοβούνται οι κυρίαρχοι τη δύναμη και τη δυναμική του αγώνα του και πλατιά λαϊκά στρώματα να μη γνωρίζουν τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα τους. Ο καθένας καλείται να πράξει το καθήκον του.