Σήμερα η ζωή των ατόμων με προβλήματα όρασης και ακοής μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά, σε βαθμό που να ενταχθούν πολλοί ακόμη και στην παραγωγή. Ωστόσο, αυτό δεν ενδιαφέρει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που κουμαντάρουν όλη την οικονομία και την κοινωνία, γιατί οι εφεδρείες σε εργατικό δυναμικό είναι πολλές. Με τη σειρά τους, οι επιχειρηματίες που εμπορεύονται ιατροφαρμακευτικό υλικό, θεραπευτικά μέσα και υπηρεσίες Πρόνοιας, εκπαίδευσης κ.λπ., αντιμετωπίζουν αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων σαν πελάτες τους. Το ίδιο και το κράτος. Ετσι, όσοι δεν έχουν να πληρώσουν καταδικάζονται στην αμορφωσιά και στη συντριπτική τους πλειοψηφία στην ανεργία και την περιθωριοποίηση.

Το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών και το Εθνικό Ιδρυμα Κωφών βρίσκονται κυριολεκτικά υπό διάλυση, καθώς το κράτος έχει ελαχιστοποιήσει τη χρηματοδότηση και πλέον μόνο όσες οικογένειες έχουν χρήματα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Από 300 τυφλούς συνολικά που στηρίζονταν στα διάφορα δημόσια κέντρα πριν από 25 χρόνια, σήμερα στηρίζονται μόλις 80 και μάλιστα χωρίς τις κατάλληλες υπηρεσίες, χωρίς θέρμανση, χωρίς τα στοιχειώδη υλικά, εκπαιδευτικούς, προσωπικό φύλαξης. Δεν υπάρχουν επιμελητές στα οικοτροφεία, στη σχολή Τυφλών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη για τα τυφλά παιδιά και πλέον φιλοξενούνται ελάχιστα παιδιά, ενώ οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι.

Το Εθνικό Ιδρυμα Κωφών έκλεισε το ειδικό δημοτικό σχολείο και η ηγεσία της Ομοσπονδίας των Κωφών το λειτουργεί πλέον σαν κέντρο παροχής πιστοποίησης πνευματικής γλώσσας με το ...αζημίωτο. Από 700 παιδιά κωφά που υποστηρίζονταν συνολικά πριν 30 χρόνια, σήμερα από το Εθνικό Ιδρυμα Κωφών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη υποστηρίζονται ελάχιστα. Ιδιωτικοποιημένη και πανάκριβη είναι και η διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα, με αποτέλεσμα οι κωφοί να χάνουν την επαφή τους με το περιβάλλον, να μην είναι σε θέση να διευθετήσουν ούτε τις πιο πρακτικές και απαραίτητες ανάγκες τους.