Ενας χρόνος συμπληρώνεται τη Δευτέρα από το θάνατο της αγωνίστριας ηθοποιού Μαλαίνας Ανουσάκη. Γεννήθηκε στον Πόρο, το 1916 και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με το θίασο της Κατερίνας, στο έργο του Συναδινού «Ο γυρισμός της ωραίας Ελένης». Η ιδεολογική και καλλιτεχνική θωράκισή της συντελέστηκε κατά το μεσοπόλεμο, με τη φωτισμένη γενιά του '30 και την επίδραση της Οκτωβριανής Επανάστασης. Επηρεασμένη από την ορμητικότητα της αγωνιζόμενης εργατικής τάξης, ένιωθε σαν πρώτη ανάγκη την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από το τέρας του φασισμού που απλωνόταν στην Ευρώπη.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η Μαλαίνα Ανουσάκη με τους προοδευτικούς ηθοποιούς και λογοτέχνες υπέγραψε μια διακήρυξη συμπαράστασης σε εργάτες αγωνιστές και αρνήθηκε να την αποσύρει παρά τις πιέσεις και απειλές που δέχτηκε. Εντάχθηκε στο ΚΚΕ, και άντεξε τη μεταξική δικτατορία και την κατοχή, συμμετέχοντας στην Αντίσταση. Στα χρόνια της εμφυλιακής και μετεμφυλιακής δίνης, καταδικάστηκε σε ισόβια, αλλά έμεινε πιστή και περήφανη στα ιδανικά της μέχρι το τέλος της ζωής της.

Η Μαλαίνα Ανουσάκη έθεσε ως κυρίαρχο στοιχείο της ζωής και της δράσης της την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τις ηθικές, πολιτισμικές και ανθρώπινες αξίες που συνθέτουν την έννοια άνθρωπος. Αφοσιώθηκε και αγωνίστηκε για τα ιδανικά του Μαρξισμού - Λενινισμού. Μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, έδωσε σκληρές μάχες, υποστήριξε τις αξίες, υπηρέτησε το συνδικαλιστικό κίνημα, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των ομότεχνών της και υπερασπίστηκε τον κοινωνικό ρόλο του καλλιτέχνη. Πίστευε ότι μόνο η συλλογική πάλη οδηγεί προς τα μπρος τη ζωή και τους ανθρώπους.

Στο θέατρο συνεργάστηκε με το Καλλιτεχνικό Θέατρο του Τζαβαλά Καρούσου (1937). Ακολούθησαν συνεργασίες με τους θιάσους Κοτοπούλη, Αργυρόπουλου, Μουσούρη, Μυράντας Μυράτ και Γιώργου Παππά, Θέατρο Τέχνης, Κατίνας Παξινού - Αλέξη Μινωτή, Καρζή, κ.ά. Το 1944 - 1945 συμμετείχε στο εαμικό «Θέατρο του Λαού» και τον επόμενο χρόνο συνεργάστηκε με τους εαμίτες επίσης «Ενωμένους Καλλιτέχνες». Οι επιδόσεις της στην αρχαία τραγωδία οδήγησαν το σύζυγό της ηθοποιό Βαγγέλη Ανουσάκη να δημιουργήσει το 1955 το «Αρχαίο Αττικό Θέατρο», ενώ μετά το θάνατό του συνεργάστηκε με τον Κωστή Λειβαδέα και τον Μάνο Κατράκη.

Στον κινηματογράφο έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε ογδόντα ταινίες: «Εξόρμησις» του Γιάννη Χριστοδούλου (1945), «Δύο κόσμοι» του Ιάσονα Νόβακ (1949), «Παιδί του δρόμου» (1961), «Γενναίοι του Βορρά» (1970), «Στην Πόλη αγαπηθήκαμε» (1972), κ.ά.