Το φάρμακο στον καπιταλισμό αποτελεί ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, όπου τα μέσα παραγωγής του, η διακίνησή του, όπως και η έρευνα, βρίσκονται στα χέρια, στην ιδιοκτησία ορισμένων κεφαλαιοκρατών για να εξασφαλίζουν κέρδη και υπερκέρδη. Σήμερα, τα ασφαλιστικά ταμεία υποκαθιστούν την κρατική ευθύνη που θα έπρεπε να υπάρχει για την υψηλού επιπέδου και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενώ ένα μεγάλο μέρος - διαρκώς αυξανόμενο - της φαρμακευτικής δαπάνης την έχουν επωμισθεί οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ιδιαίτερα όσοι είναι ανασφάλιστοι υποχρεώνονται να πληρώνουν οι ίδιοι όλη τη δαπάνη για φάρμακα. Αυτές είναι οι τραγικές επιπτώσεις στην υγεία του λαού από το γεγονός ότι το φάρμακο αποτελεί ένα τεράστιο εμπορικό ντιλ, στα χέρια των μονοπωλίων και όσων τζιράρουν από την παρασκευή και τη διακίνησή του.

Βάση του προβλήματος είναι το ότι το φάρμακο παράγεται και διακινείται ως εμπόρευμα, αποτελεί πεδίο κερδοφορίας και έντονων ανταγωνισμών των πολυεθνικών. Αναδεικνύεται ότι σε μία εποχή όπου υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες έρευνας και παραγωγής αποτελεσματικών και ποιοτικών φαρμάκων, ανάπτυξη σύγχρονης φαρμακοβιομηχανίας με πολυάριθμο εξειδικευμένο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, σύγχρονο δίκτυο και μέσα για έγκαιρη και ασφαλή μεταφορά των φαρμάκων παντού, η φαρμακευτική περίθαλψη των ασθενών επιδεινώνεται. Γι' αυτό και είναι αναγκαίο, να υπάρξει ένας κρατικός οργανισμός φαρμάκου που θα έχει την ευθύνη της έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής, ελέγχου και διάθεσης όλων των σύγχρονων σκευασμάτων που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά. Να είναι όλα αυτά αποκλειστική υποχρέωση του κράτους. Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί επαρκές, ασφαλές φάρμακο για το λαό. Βεβαίως σε συνθήκες που ο λαός θα έχει την οικονομία στα χέρια του, το φάρμακο θα δίνεται δωρεάν.