Οπολιτικός χαρακτήρας της δίωξης του «Ριζοσπάστη», με τη μήνυση και την αγωγή του υπουργού Δικαιοσύνης κατά της εφημερίδας μας, είναι προφανής και πασίδηλος. Οπως, εξάλλου, είναι προφανές ότι η επιχειρούμενη φίμωση του «Ριζοσπάστη» είναι μέρος του σχεδιασμού της κυβέρνησης για την προσπάθεια περιορισμού της απήχησης του ΚΚΕ και τον έλεγχο της δραστηριότητάς του. Η κυβέρνηση, η οποία διά των στελεχών της έθετε προσφάτως (με αφορμή τις διαδηλώσεις κατά της επίσκεψης Κλίντον) θέμα «νομιμότητας», πίστεψε ότι ήρθε ο καιρός να περάσει από τα λόγια στις πράξεις. Διάλεξε, λοιπόν, τον πιο ανώδυνο (κατά τη γνώμη της) τρόπο για να επιτύχει τους σκοπούς της. Κρύφτηκε πίσω από τον υπουργό Δικαιοσύνης, Ε. Γιαννόπουλο, ο οποίος και ανέλαβε να φέρει σε πέρας την αποστολή εθελοντικά. Κάτι σαν... αν μας βγει έχει καλώς, αν δε μας βγει την πληρώνει ο «τρελός».

Ουπουργός Δικαιοσύνης, όπως είναι γνωστό, έχει κερδίσει το καθεστώς μιας ιδιόρρυθμης «ασυλίας» (πέραν αυτής της βουλευτικής) στη δημόσια ζωή. Ενα καθεστώς που του παρείχαν τα μέσα ενημέρωσης εις ανταπόδοσιν των υπηρεσιών του, αφού κάθε του τηλεοπτική εμφάνιση συνοδευόταν, λένε οι ίδιοι, από υψηλή θεαματικότητα. Ενα καθεστώς που έχαιραν στο παρελθόν οι γελωτοποιοί στις Αυλές των ηγεμόνων του Μεσαίωνα. Ως επιτυχημένος «διασκεδαστής» ο Ε. Γιαννόπουλος απέκτησε το δικαίωμα να βρίζει, να λοιδορεί, να συκοφαντεί, πολιτικούς αντιπάλους και μη, χωρίς συνέπειες. Ετσι ωφελούνταν και η κυβέρνηση, αφού κανόνιζε κάποιους «ανοιχτούς λογαριασμούς» με ελάχιστο κόστος...

Από τη στιγμή όμως που ο υπουργός Δικαιοσύνης, αξιοποιώντας τη θέση του, άρχισε τις δικαστικές προσφυγές, τα πράγματα άλλαξαν. Δεν μπορεί πλέον κανείς, ο οποιοσδήποτε Ελληνας πολίτης, πόσο μάλλον πολιτικός ή δημοσιογράφος, να αντιμετωπίζει την υπόθεση ως ένα ακόμη «καλαμπούρι του Γιαννόπουλου». Με τη δίκη του Θ. Κατριβάνου είχαμε το πρωτοφανές γεγονός να εμφανίζεται ως διάδικος ο υπουργός Δικαιοσύνης, δηλαδή ο πολιτικός προϊστάμενος των δικαστών, γεγονός που και ο ίδιος παραδέχτηκε σε προχτεσινή δήλωσή του, επισημαίνοντας ότι «δε θα είναι υπουργός Δικαιοσύνης», όταν διεξαχθεί η δίκη κατά του «Ριζοσπάστη»...

Οι προχτεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι οι κινήσεις του υπουργού Δικαιοσύνης όχι μόνο είναι εν γνώσει της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού, αλλά και ότι υποστηρίζονται απ' αυτούς. Τα δημοσιεύματα περί δήθεν δυσαρέσκειας του κ. Σημίτη δεν έχουν άλλο σκοπό από το να διασκεδάσουν τις αντιδράσεις, που έχουν ξεσπάσει ακόμη και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Αν ο πρωθυπουργός είναι «δυσαρεστημένος», όπως λένε, μπορεί να δώσει λύση με την απόλυση του υπουργού Δικαιοσύνης και τη διακοπή της πολιτικής δίωξης κατά του «Ρ». Σε κάθε άλλη περίπτωση, τόσο ό ίδιος όσο και ολόκληρη η κυβέρνηση επωμίζονται εξ ολοκλήρου την ευθύνη.

Τώρα, όσον αφορά στο «Ρ» και το ΚΚΕ, έχουμε να πούμε ότι οι κομμουνιστές έχουν δεχτεί πολλές φορές τέτοιες επιθέσεις και ακόμη χειρότερες και κάθε φορά έβγαιναν πιο δυνατοί. Ας αναλογιστεί λοιπόν ο κ. Σημίτης την τύχη που είχαν στο παρελθόν οι επίδοξοι διώκτες «κομμουνιστοφάγοι», και το σημαντικότερο ας αναλογιστεί τι στοίχισαν στον τόπο τέτοιες πολιτικές και τέτοιες μεθοδεύσεις.