Και πολύ σωστά υπήρξαν οι αντιδράσεις που αναγράφτηκαν στο «Ριζοσπάστη» (Γενάρης 2000).

Πέρα από όλα αυτά και άλλα σχετικά που θα δημοσιευτούν, θα 'θελα εδώ να διατυπώσω μερικές σκέψεις μου, που μερικές από αυτές είναι ήδη δημοσιευμένες στο «Ριζοσπάστη» από άλλους αρμόδιους συμπολίτες.

«Τρομοκράτες» οι αγωνιζόμενοι λαοί για την ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία, την αυτοδιάθεση, την εθνική τους αποκατάσταση. Αυτοί είναι οι «τρομοκράτες» για την ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Το ίδιο τρομοκράτες όμως ήταν και οι Καρμπονάροι της Ιταλίας, με πρώτο και καλύτερο τον Γκαριμπάλντε, οι εκπορθητές της Βαστίλλης στη Γαλλία, ακόμη και ο Γ. Ουάσιγκτον, που ηγήθηκε της εξέγερσης κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας, για την ελευθερία των ΗΠΑ.

Με τον άχαρο ρόλο που ο κ. Ευάγγελος Γιαννόπουλος ανέλαβε, άχαρος παρά την ευχαρίστηση που νιώθει γι' αυτόν το ρόλο,απέδειξε(το είπα και στο δικαστήριο με άλλο τρόπο πόσο ΕΛΑΣίτικη συνείδηση είχε και διατηρεί ακόμη), ότι «Το ράσο δεν κάνει τον παπά!» και η ΕΛΑΣίτικη στολή που φόρεσε, όταν τη φόρεσε και για όσο τη φόρεσε, δε λέει τίποτε. Οσα πιστοποιητικά και αν έχει, απ' όποιους τα έχει (Ν. Καρά, Γ. Γεμελιάρη, Σπ. Κωτσάκη...), τα έργα αποδείχνουν αν υπήρξε πραγματικός ΕΛΑΣίτης. Τα έργα και η συμπεριφορά μεταβαρκιζιανά της καθεστηκυΐας τάξης. Η «Ασφάλεια». Οι διωκτικές αρχές που τον άφησαν ανενόχλητο.

Κανένας δεν τον συκοφαντεί εκτός από την αποκάλυψη για το παρελθόν του, που η αμετροέπειά του κόντρα στον Θ. Κατριβάνο προκάλεσε, τη λέγει συκοφαντία.

Ο,τι και να κάμει η κυβέρνηση δε θα μπορέσει να φιμώσει τη φωνή αυτή, την πατριωτική, την όντως φιλελεύθερη, δημοκρατική - τη φωνή του ΚΚΕ και κατ' επέκταση όλου του εργαζόμενου λαού..

Αυτό σημαίνει ότι κάθε δημοκρατικός πολίτης, πολίτισσα, πνευματικός άνθρωπος χώρας, σε όποιο φορέα και αν εργάζονται, όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς εργαζομένων της πόλης και του χωριού, των επιστημών με πρώτους τους δικηγορικούς, ιατρικούς, εκπαιδευτικούς συλλόγους, των δικαστικών, εισαγγελέων, πρέπει να συστρατευτούν και να αντιπαραταχθούν να υπερασπιστούν το «Ριζοσπάστη», άσχετα και ανεξάρτητα από τα «πιστεύω» τους. Είναι χρέος δημοκρατικό, ευρύτερα πατριωτικό.