Κανονικός «γδάρτης» ήταν, για τον Β. Μητρόπουλο, ο φετινός Μάρτης. Η αίτηση αναίρεσης που είχε καταθέσει, όπως σας είχε ενημερώσει ο «Ρ», απορρίφθηκε και ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ παραπέμπεται τελεσίδικα να δικαστεί για υπεξαίρεση στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Σήμερα σας παρουσιάζουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα της (51 σελίδων) απόφασης 661/2001 που κρίθηκε στις 6 Μάρτη και εκδόθηκε στις 20 του ίδιου μήνα.

Το ΣΤ' Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου συνήρθε σε συμβούλιο στις 13 Φλεβάρη 2001 συγκροτούμενο από τους δικαστές Κ. Λυμπερόπουλο (αντιπρόεδρο), Θ. Πρασουλίδη και Στ. Μοσχολέα (Αρεοπαγίτες). Σκοπός του να εξετάσει τις αιτήσεις του Β. Μητρόπουλου αφ' ενός γι' αναίρεση του υπ' αριθμ. 328/2000 βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών και αφ' ετέρου την αυτοπρόσωπη εμφάνιση του κατηγορουμένου.

Αμφότερες, ως γνωστόν, απορρίφθηκαν, αφού οι δικαστές (όπως διαπιστώνεται) είναι πεπεισμένοι ότι οι αποχρώσες ενδείξεις όπως εκτίθενται από το Συμβούλιο Εφετών είναι πλήρεις, σαφείς και εμπεριστατωμένες. Αρχικά λοιπόν στην εισήγηση του αντιεισαγγελέα, Γ. Σιδέρη, μεταξύ άλλων, αναφέρεται: «Είχε, σε σχέση μ' όλες τις ενέργειές του, την ιδιότητα του διαχειριστή ξένης περιουσίας. Με την ιδιότητα αυτή είχε εισπράξει τμηματικά 10/11/89 μέχρι 14/3/93 από τη ΓΓΑ, ως επιχορήγηση το ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και συνομολογούμενο από τον ίδιο συνολικό ποσό των 47.500.000 δρχ. Με την προϋπόθεση να προβεί η "ΠΑΕ ΑΙΓΑΛΕΩ" διά των χρημάτων αυτών στη βελτίωση και επέκταση των αθλητικών εγκαταστάσεων του γηπέδου.

...Κατά το χρονικό διάστημα από 13/12/94 και μέχρι 31/12/94, και σε ανεξακρίβωτη ημερομηνία, με πρόθεση παράνομης ιδιοποίησης ενός μεγάλου χρηματικού ποσού της "ΠΑΕ" υπολοίπου των εν λόγω επιχορηγήσεων, το οποίο όπως προαναφέρθηκε κατείχε και διαχειριζόταν αυτός, λόγω της ανωτέρω ιδιότητάς του, ενσωμάτωσε παράνομα στην περιουσία του και συγκεκριμένα, το ιδιαίτερα μεγάλης αξίας ποσό των 45.000.000 δρχ., προερχόμενο από τις παραπάνω επιχορηγήσεις. Μέχρι τότε "για τα μάτια του κόσμου" είχε διαθέσει για μικροκατασκευές στο γήπεδο ένα ποσό που δεν υπερέβαινε τα 2.000.000 δρχ. Επίσης γι' άλλες ανάγκες της "ΠΑΕ" δαπάνησε δραχμές 500.000. Ετσι κατακράτησε και ιδιοποιήθηκε παράνομα το υπόλοιπο ποσό των 45 εκατ. δρχ., που έπαυσε πλέον ν' αποτελεί μέρος της περιουσίας του προσώπου της "ΠΑΕ".

Από την πράξη αυτή της κακουργηματικής υπεξαίρεσης, άμεση, ισόποση ζημιά με το ποσό που υπεξαιρέθηκε, έχει υποστεί το νομικό πρόσωπο της "ΠΑΕ", ενώ έμμεση ζημία υπέστησαν οι μέτοχοι και λοιποί πιστωτές του νομικού προσώπου. Τ' αντίθετα που υποστηρίζει ο κατηγορούμενος, ότι δήθεν δε διέπραξε την πράξη που κατηγορείται, γιατί δαπάνησε συνολικά το ποσό των 45 εκατ. δρχ. για εκτέλεση έργων στο γήπεδο και αποπληρωμή άλλων υποχρεώσεων της "ΠΑΕ" παραμένουν αναπόδεικτα στο στάδιο αυτό της διαδικασίας.

...Μόλις ξεκίνησε η διενέργεια ερευνών σε βάρος του, ο κατηγορούμενος προέβη σε διάφορες κινήσεις για να αποφύγει τις δυσάρεστες γι' αυτόν συνέπειες από την παρανομία του. Σε μια απ' αυτές πράγματι στις 17/12/96, σαν ιδιώτης και τρίτο πρόσωπο, κατέβαλε στη νεότερη "ΠΑΕ ΑΙΓΑΛΕΩ" 25.080.000 δρχ. για να εκτελέσει η νέα "ΠΑΕ" έργα. Το γεγονός αυτό μαρτυρεί καταρχήν, ότι μέχρι τότε ο ίδιος είχε κατακρατήσει το ποσό αυτό (αν και η "ΠΑΕ" είχε λυθεί από 30/6/95 σε κάθε περίπτωση). Ομως με την καταβολή δεν αποκαταστάθηκε έστω εν μέρει η ζημιά, ούτε μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο». Γι' αυτό ο αντιεισαγγελέας πρότεινε απόρριψη της αίτησης αναιρέσεως. Ως «νόμιμη» έκρινε την αίτηση αυτοπρόσωπης εμφανίσεως ο αντιεισαγγελέας Αγ. Βασιλόπουλος, πρότεινε όμως «ν' απορριφθεί ως αβάσιμη».

Το συμβούλιο λοιπόν αφού «συσκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο» απέρριψε αμφότερες τις αιτήσεις του Β. Μητρόπουλου. Απαντώντας στους ισχυρισμούς που προέβαλλε ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Το βούλευμα δεν έχει ασαφή, ελλιπή ή αντιφατική αιτιολογία και κατ' ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 375 παρ. 2 Π.Κ., προσέδωσε στην υπεξαίρεση του αναιρεσείοντος κακουργηματικό χαρακτήρα, αφού δε δέχεται ότι από τη δημοσίευση της αποφάσεως περί πτωχεύσεως της ΠΑΕ, έπαυσε η διαχειριστική εκείνου ιδιότητα, ώστε η αξιόποινη πράξη του να μεταπέσει σε πλημμέλημα.

...Οι λόγοι της αιτήσεως, με τις μερικότερες, αντίθετες προς τα παραπάνω, αιτιάσεις, των οποίων ο αναιρεσείων υποστηρίζει ότι συντρέχει έλλειψη ειδικής εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αλλά και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 375 παρ. 1 και 2 του Π.Κ., πρέπει ν' απορριφθούν ως αβάσιμοι. Ως προς τις άλλες επί μέρους αιτιάσεις, που αναφέρονται, ο αυτός ως από το άρθρο 484 παρ. 1 στοιχ. ε' ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος. Επειτα απ' όλα όσα προαναφέρθηκαν και εφ' όσον δεν υπάρχει άλλος ορισμένος και παραδεκτός λόγος αναιρέσεως προς έρευνα, η υπό κρίση αίτηση πρέπει ν' απορριφθεί».

Για την απόφαση ο δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω αλλά και για χρόνια ασχολούμενος με αθλητικές υποθέσεις, Π. Καϊμακάμης, δήλωσε: «Λίγα βουλεύματα έχουν τόσο ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, από την οποία προκύπτει η βασιμότητα και νομιμότητα της παραπομπής του υπόδικου προέδρου της ΕΠΑΕ, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Εύκολα ακόμα και φοιτητής νομικής μπορεί να διαπιστώσει ότι όλοι οι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί του κατηγορουμένου είναι αναπόδεικτοι και αβάσιμοι. Και επειδή πολλά ειπώθηκαν για το αν οι αθλητικές αρχές έπρεπε να περιμένουν την έκδοση του βουλεύματος, που δήθεν θα ήταν σίγουρα απαλλακτικό, πρέπει να επισημάνω ότι έγινε πολύς καβγάς για το τίποτε από τον κατηγορούμενο. Πιστεύω ότι το βούλευμα αυτό θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην απόφαση των δικαστών που απαρτίζουν την Επιτροπή Εφέσεων».