Ο Ζισουά ακολουθεί τους στίχους με αργόσυρτα, υπνωτιστικά τράβελινγκ που διασχίζουν, μέρα και νύχτα, τις ξέσκεπες ξερολιθιές με τα ανοίγματα στον ουρανό, πάνω στην άγονη γη της Μακρονήσου, σήμερα βορρά των επιχειρηματικών κερδοσκοπικών ορέξεων της κάστας των ίδιων, που όπως τότε που το κολαστήριο του Νέου Παρθενώνα βρισκόταν στις δόξες του, συνεχίζουν να ρυπαίνουν με τις γελοίες, βάναυσες βλαχοκαθαρευουσιάνικες στριγγλιές τους από κάθε λογής μεγάφωνα, τον ζωογόνο αέρα... Ελεγειακός ο χαρακτήρας του κινηματογραφικού δοκιμίου του Ζισουά για «μια μάχη που χάθηκε»... Η εξίσωση ωστόσο Μακρόνησος, μνήμη, Ρίτσος, δεν μπορεί παρά να γεννά πολεμικούς παιάνες για τους αγώνες που έρχονται...