Τον αντεργατικό τους ρόλο επιβεβαιώνουν διαρκώς οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Ως πιστοί θιασώτες της ταξικής συνεργασίας και υποταγής στις ανάγκες των μονοπωλίων, «τίμησαν» την Πρωτομαγιά, σπεύδοντας ξανά να κρύψουν τον αληθινό ένοχο των εργατικών προβλημάτων. Το στίγμα της υποτονικής συγκέντρωσης της Αθήνας (η συμμετοχή με το ζόρι ξεπέρασε τη μισή χιλιάδα) έδωσε κυρίως το ψήφισμα του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Σε αυτό καταγγέλλονται «οι μονόπλευρες πολιτικές λιτότητας», «η άδικη και μονομερής φορομπηχτική πολιτική» και φυσικά «οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές». Ετσι καλλιεργούν το ιδεολόγημα, ότι τάχα στον καπιταλισμό είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν το ίδιο εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Και πώς φθάνει να ακολουθηθεί μια άλλη πολιτική (μια άλλη διαχείριση) για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των εργαζομένων. Γι' αυτό προβάλλουν το αίτημα ενός καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης «με δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου»!