Προσπαθεί σκοπίμως να υψώσει τείχη ανάμεσα στις γενικές θέσεις μιας πολιτικής δύναμης και στη συγκεκριμένη πρόταση για την έξοδο απ' την κρίση, προκειμένου να συσκοτίσει το μονόδρομο για έξοδο από την κρίση υπέρ των εργαζομένων, να τους χειραγωγήσει δίνοντάς τους καύσιμη ύλη στους «υγιείς καπιταλιστές»: αυτόν της αποδέσμευσης από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με τη δική τους εξουσία. Ισχυρίζεται ότι οι γενικές θέσεις μπορεί να παραμεριστούν χάριν της ανόρθωσης μιας καταρρέουσας χώρας. Δηλαδή, να σωθούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες με το λαό σε μόνιμη πτώχευση. Καλλιεργεί έτσι και άλλοθι για συνεργασίες με κάθε πρόθυμο να συμμετάσχει στην άσκηση της αστικής διαχείρισης. Συγκαλύπτει ότι αυτά δε διαχωρίζονται, ότι απ' τις γενικές θέσεις προκύπτει η συγκεκριμένη πρόταση για έξοδο απ' την κρίση είτε προς όφελος του λαού είτε προς όφελος της αστικής τάξης, που την προκάλεσε.
Οσοι άλλα λένε στις γενικές τους θέσεις και άλλη πρόταση κάνουν παντιέρα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά πολιτικοί καιροσκόποι και τυχοδιώκτες, που στόχο έχουν να ψαρεύουν σε θολά νερά, να κοροϊδεύουν το λαό στις πλάτες του οποίου θέλουν να υπηρετήσουν τους εκμεταλλευτές του. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις γενικές του θέσεις να περιλαμβάνει ορισμένα τέτοια «δολώματα», έχει όμως πλήρως αποσαφηνίσει ότι το μεγάλο κεφάλαιο θέλει να υπηρετήσει από αναβαθμισμένη θέση στο αστικό πολιτικό σύστημα.
Αλλωστε, ο ίδιος ο Γ. Σταθάκης δηλώνει πως η επιχείρηση ανόρθωσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας πρέπει να γίνει εντός της ΕΕ. Αλλά εντός της ΕΕ και με τους μεγαλοεπιχειρηματίες στην οικονομία δεν υπάρχει σωτηρία του λαού.