Η διπλή αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ στο έδαφος της Συρίας την περασμένη Παρασκευή και Κυριακή, σε στόχους πολύ κοντά στη Δαμασκό, υποτίθεται για να χτυπηθεί οπλισμός που προοριζόταν για τη λιβανική «Χεσμπολάχ», αποτελούν σαφή κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη συγκεκριμένη χώρα. Η πολεμική μηχανή του ισραηλινού κράτους - τρομοκράτη, έχει αποδείξει πολλές φορές ότι μπορεί να αναλαμβάνει τέτοιες ιμπεριαλιστικές αποστολές χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν (επεμβάσεις στη Γάζα, το Λίβανο). Η αστική τάξη του Ισραήλ βεβαίως ενεργεί έτσι γιατί νιώθει «ζεστή την πλάτη» της από μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ) και την ανοχή άλλων, όπως και λεγόμενων διεθνών οργανισμών, που την αξιοποιούν για να προωθήσουν τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλιακών ομιλών σε μια περιοχή που διαθέτει ενεργειακό πλούτο και έχει τεράστια γεωστρατηγική σημασία για τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας. Η πράξη λοιπόν του Ισραήλ έχει τη στήριξη των παραπάνω δυνάμεων και εντάσσεται στον ανταγωνισμό που αναπτύσσεται για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου.

Οσο για τα «ψελλίσματα» αντίθεσης της Τουρκίας στους βομβαρδισμούς, είναι χαρακτηριστικό πώς τα εξήγησε ο πρωθυπουργός της: Οι «βομβαρδισμοί ενισχύουν τον Ασαντ»... Μετρημένες ήταν οι «αντιδράσεις» Ρωσίας και Κίνας και βέβαια αυτές έχουν σχέση με τα δικά τους συμφέροντα στην περιοχή και δε συνιστούν καμία αντίρροπη δύναμη, στήριξης των λαών της περιοχής που αγωνίζονται τόσο ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια όσο και ενάντια στις ντόπιες αστικές τάξεις. Σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών είναι μπλεγμένη και η Ελλάδα, με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων και της σημερινής τρικομματικής, τόσο με τη συμμετοχή σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, όσο και με την πολιτική και στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, που μόνο σε νέες περιπέτειες μπορεί να μπλέξουν το λαό μας. Αλλωστε οι λεγόμενες συμβατικές υποχρεώσεις στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπου συμμετέχει η χώρα, έχει πολλές φορές αποδειχτεί ότι αποτελούν σημαντικό παράγοντα για τη διεξαγωγή επεμβάσεων και το μακέλεμα γειτονικών λαών. Πιο χαρακτηριστική, αλλά όχι μοναδική, περίπτωση είναι η ΑμερικανοΝΑΤΟική βάση της Σούδας στην Κρήτη, που αποτέλεσε ορμητήριο για τις επεμβάσεις στα Βαλκάνια, στο Ιράκ, στη Λιβύη και κλπ.

Με αυτή την έννοια οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας πρέπει να είναι σε άμεση ετοιμότητα γιατί υπάρχει ο κίνδυνος γενικευμένης σύρραξης. Το ΚΚΕ μαζί με την καταδίκη της νέας πρόκλησης του κράτους του Ισραήλ καλεί το λαό να εντείνει τον αγώνα του για να κλείσουν οι βάσεις και να σταματήσουν οι διευκολύνσεις, να δυναμώσει την αλληλεγγύη του στο συριακό λαό και όλους τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό προτάσσοντας το δικαίωμά τους να καθορίζουν αυτοί και μόνο αυτοί τις εσωτερικές τους υποθέσεις, χωρίς επεμβάσεις και «προστάτες». Και η επέμβαση στη Συρία και οι επεμβάσεις σε χώρες της Βόρειας Αφρικής (Λιβύη) με τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη», είναι ενταγμένες στο ιμπεριαλιστικό σχέδιο για τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή», όπου με πρόσχημα τον «εκδημοκρατισμό» επιχειρούν να επιβάλλουν καθεστώτα ακόμη πιο βολικά για τα μονοπωλιακά συμφέροντα. Οι λαοί θα βγαίνουν χαμένοι όσο μπαίνουν κάτω από ξένες σημαίες και δε διεκδικούν να γίνουν οι ίδιοι αφέντες του πλούτου που παράγουν, καταργώντας την καπιταλιστική εκμετάλλευση και ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.