Ψηφοθηρία με την αγωνία των ανέργων και των οικογενειών τους επιχείρησε χτες απ' την Καβάλα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας. Παρουσιάζοντας τις θέσεις τους για την ανεργία, επί της ουσίας περιέγραψε το άλλο μείγμα διαχείρισης, με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να επαναφέρει την ελληνική καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, με μοχλό τα μονοπώλια, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι από αυτή την ανάπτυξη έχουν να κερδίσουν και οι άνεργοι.

Ταυτόχρονα, σκιαγράφησε μια πολιτική διαχείρισης της ανεργίας ίδια με αυτή που εφαρμόζεται στα καπιταλιστικά κράτη και αποσκοπεί στο να μετατρέψει τους άνεργους σε φτηνά εργατικά χέρια για τους εργοδότες. Ο Αλ. Τσίπρας δεν έκρυψε ότι βλέπει τη συγκράτηση της ανεργίας στην «έξοδο της οικονομίας από την ύφεση», που για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και για την κυβέρνηση, μεταφράζεται σε καπιταλιστική ανάπτυξη.

Υποσχέθηκε ακόμα «αποκατάσταση του τραπεζικού δανεισμού, αλλά και ειδικών χρηματοδοτικών θεσμών και εργαλείων για τη στήριξη τομέων της οικονομίας που διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα». Λέει δηλαδή ότι θα κατευθύνει χρήμα για επενδύσεις όχι εκεί που έχει ανάγκη ο λαός (αντιπλημμυρικά - αντισεισμικά έργα κ.ά.), αλλά εκεί που το ντόπιο κεφάλαιο έχει «συγκριτικό πλεονέκτημα», άρα και μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.

Συμφωνεί ακόμα με την παροχή «αναπτυξιακών κινήτρων» στους επιχειρηματίες, στο βαθμό που συνοδεύεται από «δέσμευση να δημιουργήσουν συγκεκριμένο αριθμό νέων θέσεων εργασίας»! Οχυρωμένος πίσω απ' την υποτιθέμενη «ρήτρα απασχόλησης», υπερασπίστηκε τα «επιδοτούμενα από δημόσιους, κοινοτικούς και τραπεζικούς πόρους επενδυτικά σχέδια του ιδιωτικού τομέα». Να σημειωθεί ότι τέτοια «ρήτρα» υπάρχει και σήμερα, δεν έχει όμως συμβάλλει ούτε στο ελάχιστο στη συγκράτηση της ανεργίας.

Υποσχέθηκε επίσης προσλήψεις στην Υγεία, στην Πρόνοια και στην Εκπαίδευση, χωρίς να λέει πώς θα τις κάνει, αφού δεν έχει στρατηγική σύγκρουσης με την ΕΕ και το κεφάλαιο, που θέλουν δημοσιονομική πειθαρχία. Οπως θέλει και ο ίδιος, όταν λέει ότι επιδιώκει πρωτογενές πλεόνασμα.

Σαν τρόπο μείωσης της ανεργίας υπέδειξε και τον κοινωνικό τομέα της οικονομίας, δηλαδή την εξώθηση ανέργων στην ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, με δανεισμό από τις τράπεζες και χωρίς εξασφαλισμένο εισόδημα. Η κοινωνική οικονομία, που ανθεί σε χώρες όπως η Γαλλία, όχι μόνο δε βοήθησε στην ανάσχεση της ανεργίας, αλλά γίνεται και το όχημα για να αλωθούν παραπέρα από τους ιδιώτες οι κοινωνικές υπηρεσίες, ξεκινώντας από το επίπεδο του δήμου.

Μετά απ' όλα αυτά, υποσχέθηκε και επίδομα ανεργίας στα 461 ευρώ, επέκταση της χορήγησής του για έναν επιπλέον χρόνο κ.ά.