Ο υπουργός Οικονομικών της Λιθουανίας, Ε. Γκούστας, υποστήριξε ότι οι δημόσιες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα των υποδομών, της ενέργειας, των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και της παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας είναι ζωτικής σημασίας για την (καπιταλιστική) οικονομία. Στη συζήτηση σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους η δημόσια διοίκηση μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των μικρών επιχειρήσεων, οι υπουργοί τόνισαν ότι όλα τα κράτη μέλη πρέπει να δώσουν «προτεραιότητα στις μικρές επιχειρήσεις» στο πλαίσιο των διοικητικών μεταρρυθμίσεων που εφαρμόζουν.

Από τα παραπάνω, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τα ευρωενωσιακά επιτελεία κάνουν τα πάντα ώστε ο δημόσιος τομέας οικονομίας να ενισχύει τα μονοπώλια. Αρα και οι μεταρρυθμίσεις - όπως εύσχημα αποκαλούνται οι αντιλαϊκές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις - που υλοποιούνται και στην Ελλάδα, και δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, χρειάζονται και στο δημόσιο τομέα οικονομίας (π.χ. δραστική μείωση μισθών, συντάξεων, παροχών υγείας, αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις), ενισχύουν σήμερα ανάγκες των μονοπωλίων για επαναφορά σε υψηλή κερδοφορία και τόνωση της ανταγωνιστικότητάς τους. Η επιμονή των ευρωενωσιακών επιτελείων για συμβολή των κρατών στην ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων, προβάλλεται ως πλευρά της πολιτικής για έξοδο από την κρίση και καπιταλιστικής ανάπτυξης αλλά και αντιμετώπισης της ανεργίας. Μόνο που κρύβουν δυο βασικά ζητήματα. Πρώτο ότι η κρίση οδηγεί σε συγκεντροποίηση, σε αναδιάρθρωση των μονοπωλιακών ομίλων, έτσι που να δουλεύουν με λιγότερους εργαζόμενους παράγοντας περισσότερο. Και δεύτερο ότι ο ανταγωνισμός δυσκολεύει έως και κλείνει τις μικρότερες επιχειρήσεις, που ταυτόχρονα είναι αναγκασμένες να εξαρτώνται και από τον τραπεζικό δανεισμό. Αρα ουδέν όφελος για τους εργαζόμενους. Να σημειώσουμε εδώ επίσης ότι σε επίπεδο ΕΕ όταν γίνεται λόγος για μικρές επιχειρήσεις, αυτές δεν έχουν καμία σχέση με τις μικρές πράγματι επιχειρήσεις που γνωρίζουμε στην Ελλάδα, αυτοαπασχολούμενων ή με 1 - 2 εργαζόμενους.