Από όλα αυτά και πολλά ακόμα, το θέμα είναι να πέσει σαν σοβάς στη λαϊκή συνείδηση ότι το ΚΚΕ είναι και αυτό σαν τους υπόλοιπους, απάνθρωπο, αντεργατικό, καραμπινάτος καπιταλιστής εργοδότης. Αρα όλα αυτά που μας λέει, είναι ...σάπια. Επόμενα, ας στραφούμε στα κόμματα της διαχείρισης του συστήματος, που απλά θα μας προσφέρουν ρετσινόλαδο ...για να δροσιστούμε ...στα καζάνια του κεφαλαίου.

Και φυσικά να σταματήσουμε να παλεύουμε με το ΚΚΕ για την ανατροπή του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης με την προοπτική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το ζήτημα. Σε μια περίοδο που στήνουν νέα δόκανα με το νέο πολιτικό διπολισμό με κορμό τον Σαμαρά και από την άλλη τον Τσίπρα και ήδη οι ...πρόθυμοι ...πιάνουν στασίδι. Ακριβώς, το ΚΚΕ με την πολιτική πρόταση διεξόδου που επεξεργάστηκε στο 19ο Συνέδριό του, αποκαλύπτει τα δόκανα αυτά και δείχνει στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα το δικό τους δρόμο που πρέπει να βαδίσουν για να αποτινάξουν μια και έξω τις βδέλλες που του πίνουν το αίμα.

Στο πλευρό του ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή βρέθηκε ο «902», προκειμένου να εκλαϊκεύει τις θέσεις του Κόμματος, να προβάλει το δρόμο της ταξικής πάλης και της ισχυρής λαϊκής συμμαχίας. Ποτέ δεν έκρυψε την ταυτότητά του ο «902». Ποτέ δε μάσησε τα λόγια του. Ποτέ δε έβαλε νερό στο κρασί του... Οι ίδιοι που τώρα χύνουν χολή για το ΚΚΕ και την πώληση του «902», έχουν παραδώσει τα διαπιστευτήριά τους στο κεφάλαιο. Το κάνουν καθημερινά, θα συνεχίσουν να το κάνουν. Νομίζουν ότι επιτέλους βρήκαν την ησυχία τους από την πώληση του «902». Οτι η αντιλαϊκή πολιτική θα διαλαλείται ανεμπόδιστα... Οτι η πραμάτεια της υγιούς επιχειρηματικότητας θα είναι το ευαγγέλιο του κεφαλαίου μέσα στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις.

Αν ο «902» δεν κάλυπτε τις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις και την πολιτική δράση του ΚΚΕ, αλλά είχε από το πρωί μέχρι το βράδυ υπουργούς, υφυπουργούς - ΓΓ υπουργείων που να διατυμπανίζουν την ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική. Αν είχε εκπροσώπους μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και ιμπεριαλιστικών οργανισμών, εάν αφιέρωνε χρόνο σε πρωινάδικα με καλλίγραμμα μοντέλα και αστρολόγους που να λένε στον εργάτη το ζώδιό του τώρα που είναι άνεργος. Αν είχε σκυλάδικα και αντικομμουνιστικά ντοκιμαντέρ, τότε θα είχε τιμηθεί ως ο σταθμός της χρονιάς...

Μόνο που ο «902», με την πολιτική καθοδήγηση και ευθύνη του ΚΚΕ, ήταν συνειδητά από το πρωί μέχρι το βράδυ έξω από τις πύλες των εργοστασίων, στους δρόμους του ταξικού αγώνα, στις αγροτικές κινητοποιήσεις, στους αγώνες των γυναικών, των συνταξιούχων και της νεολαίας, στα αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια. Εδινε βήμα σε όλους αυτούς που παράγουν τον πλούτο, δηλαδή στους εργάτες και στα λαϊκά στρώματα. Και αυτό ακριβώς τους υπενθύμιζε διαρκώς.

Μόνο που αυτό ακριβώς ενοχλεί... Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει να μας πείσει για την ...υγιή επιχειρηματικότητα. Που παίρνει τα εύσημα του ΣΕΒ, των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και των εκπροσώπων του. Με αναφορές για άλλα μείγματα διαχείρισης πάντα εντός των τειχών... Και από κοντά και ο άλλος πόλος του Σαμαρά πότε με το βούρδουλα και την καταστολή... πότε με τη θεωρία των άκρων... πότε με τα περί ανάπτυξης που έρχεται αλλά το θέμα είναι για ποιον. Και με τις δυο αυτές παραλλαγές τρίβει τα χέρια του το κεφάλαιο. Ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, που έτσι αυτό αθωώνεται και το βάρος πέφτει στις πλάτες της εργατιάς.

Ανέδειξε την ομορφιά του οργανωμένου αγώνα με το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Μέσα από τα κρατητήρια και τα δικαστήρια έδωσε λόγο σε συνδικαλιστικά στελέχη και απλούς εργάτες που οδηγήθηκαν εκεί, επειδή αντιπάλεψαν την αντιλαϊκή πολιτική. Μέσα στους τόπους δουλειάς, εκεί που δένεται το ατσάλι, ο «902» ρίζωσε. Εγινε το αποκούμπι. Η φτωχολογιά μάθαινε τι λέει το ΚΚΕ. Είδε τον εαυτό της μέσα σε αυτήν τη συλλογική πάλη. Ξεφοβήθηκε, αναθάρρεψε. Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ο «902», δηλαδή το ΚΚΕ, πολλές φορές δέχτηκαν τις «περιποιήσεις» του συστήματος, με αποκλεισμούς, δικαστήρια, προειδοποιήσεις και απειλές για τη δράση του.

Ταυτόχρονα όμως, αυτά είναι και τα εύσημά του, η δύναμή του, η προοπτική του. Μιλάμε με όρους παρόντος και μέλλοντος, έχοντας πολιτική παρακαταθήκη την 95χρονη ηρωική πορεία του ΚΚΕ, με φωτιά, αίμα και ατσάλι. Τίποτε δεν του χαρίστηκε, τίποτε δε θα του χαριστεί. Συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά, με τον πολιτικό λόγο, τη δράση μέσα στους τόπους δουλειάς, αντί με το μικρόφωνο, τώρα πιο αποφασιστικά με τον «Ριζοσπάστη», πιο δυνατά με το πόρταλ του 902.gr... Αύριο με κάτι άλλο... Να είναι σίγουροι για αυτό.