Ισως η επόμενη φορά που θα αντηχήσει το «κάτσε καλά Γεράσιμε» να είναι πάλι στα Προπύλαια, ίσως να ακουστεί και σε κάποιους συνοικιακούς δρόμους, ενώ σίγουρα θα υπάρξουν και εκείνες οι στιγμές που τα συνθήματα, οι ανυπόταχτες φωνές των δεκαεξάρηδων θα μπλεχτούν με τις νότες κάποιου συγκροτήματος. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι νεανικές κραυγές για δημόσια, δωρεάν παιδεία θα ακουστούν πολλές φορές ακόμα. Η ανάγκη για ένα δημιουργικό σχολείο θα ξεχειλίζει πάλι στις σχολικές αίθουσες.

«Δεν το βάζουμε κάτω ό,τι και αν κάνουν. Είμαστε νέοι και θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματα που μας έχουν πάρει με το έτσι θέλω. Θα τα ξαναπούμε. Θα τα πούμε στις πορείες, θα τα λέμε στα συνθήματά μας, στις καταλήψεις που ίσως κάνουμε. Η βεντέτα των 16άρηδων με τον υπουργό Παιδείας θα συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσεως, μέχρι να αναδειχτεί ο νικητής και σίγουρα θα είμαστε εμείς», υπογράμμισε η Χαρά, από το 44ο Λύκειο Γκράβας.

Για την ανάγκη να καταλάβουν όλοι, ότι οι μαθητές έχουν δίκιο, μίλησε ο Στράτος. «Ο αγώνας μας είναι δίκαιος και όλος ο λαός πρέπει να αγωνιστεί μαζί μας. Η συνέχεια θα είναι πιο δυναμική».

Από τη μαχητική πορεία που έγινε χτες, δεν μπορούσαν να λείπουν και οι μαθητές του γυμνασίου. Ο λόγος ήταν ξεκάθαρος: «Ολα αυτά θα τα βρούμε μπροστά μας, σε λίγα χρόνια. Γι' αυτό βρισκόμαστε στο πλευρό του Λυκείου, παλεύουμε για το μέλλον μας. Παλεύουμε για να μη φτάσουμε στην Α' Λυκείου και δίνουμε 200 και 300 χιλιάρικα σε φροντιστήρια», είπε η Δήμητρα Μοντσενίγου. Και συνέχισε: «Είμαστε νέοι και μπορούμε να βάλουμε το μυαλό και τη φαντασία μας, να βρούμε διάφορες μορφές αγώνα, για να καταλάβουν επιτέλους, τόσο ο υπουργός Παιδείας, όσο και η κυβέρνηση ότι ο νόμος αυτός δεν ανταποκρίνεται στα όνειρα, τις ανάγκες και τα ιδανικά μας».

Παρά τις προσπάθειες τρομοκράτησης και απειλής που επιχείρησε η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες, η μαθητική νεολαία της χώρας μας είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι το τέλος. Στο πλευρό της στέκονται καθηγητές, γονείς, εργαζόμενοι. Ο Γιάννης Κρεμιτζάς τόνισε ότι: «Δε μας τρομάζει κανένας, δε φοβόμαστε τίποτα. Απόδειξη για όλα αυτά είναι ότι σήμερα, παρά τις απειλές και τα διαγωνίσματα, είμαστε εδώ τόσα άτομα. Μπορεί να μην είμαστε πολλοί, αλλά σίγουρα θα γίνουμε περισσότεροι. Δε μας σταματάει τίποτα».